Οι Nτοπιάρικες Mπεκάτσες.

Κείμενο & φωτογραφίες: Χάρης Αρχοντάκης

Οι Nτοπιάρικες Mπεκάτσες.

Νομίζω ότι στην κατηγορία αυτή ανήκουν τα πουλιά με την πλέον φυσιολογική συμπεριφορά απέναντι στην εμφάνιση και το άκουσμα κάθε παράξενης εικόνας και ήχου. Κατά την προσφιλή συνήθεια δεκαετιών τις αποκαλούμε ντοπιάρικες όχι φυσικά γιατί μονίμως βρίσκονται στον ίδιο τόπο, αλλά διότι ανήκουν στα πουλιά εκείνα που πρώτα μπήκαν στον συγκεκριμένο κυνηγότοπο και βρίσκοντας τις καταλληλότερες των συνθηκών παρέμειναν για μεγάλο διάστημα.

 Άπειρες φορές όλοι μας μπρος στην θέα κάποιων περιοχών κάνουμε οπτικές εκτιμήσεις, λογίζοντας τον συγκεκριμένο τόπο ως ιδανικό μπεκατσότοπο, ώσπου μια σχολαστική έρευνα με έμπειρα σκυλιά μας δείχνει το τελείως αντίθετο. Μπορεί λοιπόν ο χώρος να φαίνεται ιδανικός, όμως ίσως ακόμη εκεί να μην έχουν διαμορφωθεί οι κατάλληλες συνθήκες που θα κρατήσουν τα πουλιά. Πέρα από δευτερογενείς παράγοντες, τρεις είναι οι βασικές προϋποθέσεις που αναζητούν οι μπεκάτσες πριν δηλώσουν ντοπιάρικες σε κάποιο κυνηγότοπο.

Ανεύρεση τροφής σε αφθονία, ύπαρξη ασφαλών καταφυγίων και απουσία ξαφνικών καιρικών μεταβολών που ταχύτατα εξελίσσονται σε ακραία φαινόμενα.

Ανάμεσα στους νεότερους μπεκατσάδες επικρατεί μια – λανθασμένη κατά την γνώμη μου – άποψη πως τα πουλιά φεύγουν επειδή, το τάδε ας πούμε Σαββατοκύριακο ο τόπος πολυκυνηγήθηκε. Από πουθενά δεν προκύπτει πως οι μπεκάτσες απέκτησαν συνήθειες μετακίνησης λόγω κυνηγών, σκύλων και ήχων τουφεκιάς. Φεύγουν αν ο τόπος γίνει αφιλόξενος, μετακινούνται γιατί έρχεται πάγος, αλλά απλώς αλλάζουν θέσεις όταν ο βιότοπος τους “πιέζεται” από κυνηγετική δραστηριότητα.

Αυτά τα πουλιά, έχοντας καθημερινή επαφή με το τριγύρω περιβάλλον, δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε πως έχουν ως ένα βαθμό εξοικειωθεί με κάποιες εικόνες και ήχους, ενώ παράλληλα έχουν κωδικοποιήσει κάθε άλλη παρουσία ή άκουσμα, ως επερχόμενο κίνδυνο. Πόσες φορές δεν έτυχε να περάσει ένα κοπάδι πρόβατα συνοδεία τσοπανόσκυλων από κάποια μέρη και ξωπίσω εμείς να σηκώνουμε πουλιά σε σημεία που λίγο πριν ήταν περικυκλωμένα από το κοπάδι.

Αυτές οι εικόνες τους είναι γνώριμες, τις συνήθισαν και δεν αντιδρούν. Τα ίδια πουλιά συνήθισαν όμως να έχουν και την διαχειριστική ευχέρεια του τόπου μετά από καιρό παραμονής εκεί, οπότε οι χαρακτηρισμένες ντοπιάρικες αισθανόμενες την απόλυτη ασφάλεια του χώρου τους, μας δίνουν πολλές φορές την ευκαιρία να απολαύσουμε εκείνες τις απίστευτες εικόνες από κοντινές φέρμες, όπου πλέον όλα σχεδόν είναι προβλέψιμα, πλην του αποτελέσματος της τουφεκιάς.

Δεν αναφέρομαι στα περάσματα, αλλά ούτε και σε περιόδους μετακινήσεων - αφίξεων λόγω ξαφνικού, παρατεταμένου παγετού, όπου μπεκάτσες μπορεί να μπλοκαριστούν και σε ελάχιστη απόσταση, αλλά αναφέρομαι αποκλειστικά και μόνο για την περίοδο Νοέμβρη, Δεκέμβρη, Γενάρη, όπου οι βασίλισσες, πολλές ή λίγες έχουν επιλέξει τους τόπους τους. Κατά κανόνα λοιπόν, τα πουλιά που θα επιδείξουν μεγαλύτερη ανεκτικότητα στην προσέγγιση της θέσης τους από τα κυνηγόσκυλα, προέρχονται από ομάδες με μεγάλο διάστημα παραμονής στον ίδιο τόπο.

ΚατηγορίαΠΤΕΡΩΤΑ
Print
Back To Top