Εδώ οι συνθήκες αλλάζουν, το κυνήγι τους γίνεται κατά πολύ δυσκολότερο και πλέον ως και η παραμικρή λεπτομέρεια έχει την δική της καθοριστική σημασία. Οι κυνηγημένες μπεκάτσες είναι πουλιά με πρόσθετες εμπειρίες και που στο παρελθόν είχαν μια και περισσότερες επαφές με κυνηγόσκυλα και κυνηγούς. Είναι πουλιά που με κάποιο τρόπο και για για κάποιο λόγο κατάφεραν να διαφύγουν από τον στενό κλοιό της μουσούδας και της κάννης και τώρα καλούνται να κάνουν το ίδιο μόλις αισθανθούν κίνδυνο. Αυτές οι μπεκάτσες δεν είναι απαραίτητο να ανήκουν οπωσδήποτε στις ντοπιάρικες ή τις νεόφερτες. Πουλιά που έχουν βιώσει ξωπίσω τους θηρευτές, σίγουρα προέρχονται και από τις δυο κατηγορίες, κατά κανόνα όμως οι περισσότερο έμπειρες, άρα και κυνηγημένες ανήκουν στις ντοπιάρικες. Είναι τα πουλιά που συνηθίσαμε να τα αποκαλούμε ως μάστορες, καθηγητές και άλλα τέτοια πολλά και που στο τέλος, σαν επισφράγισμα της προσπάθειας λέμε “χαλάλι τους που γλύτωσαν”, αφού μας αναγκάζουν να αναγνωρίσουμε πως νίκησαν, έστω κι αν δεν μας έδωσαν την ευκαιρία να αναμετρηθούν με τα σκυλιά και το τουφέκι μας.
Μπεκατσάδες, χαμογελαστοί και ικανοποιημένοι...
Είναι άγνωστο πόσες φορές η κάθε μια από αυτές αντίκρισε σιλουέτες κυνηγών και κυνηγόσκυλων και πόσες άκουσε πατήματα, μπίπερ και κουδουνάκια να πλησιάζουν. Είναι όμως ταυτόχρονα πολύ γνωστές οι δυσκολίες που παρουσιάζουν τα πουλιά αυτά, ως την στιγμή που θα μας επιτρέψουν να τα θεωρήσουμε μπλοκαρισμένα και να πάρουμε θέση περιμένοντας το ξεπέταγμά τους. Αυτές οι μπεκάτσες είναι κατά κύριο λόγο που θα τις δούμε να κοταρίζουν απομακρυνόμενες γρηγορότερα κι από τις πέρδικες. Αυτές είναι που με τα βατραχοπηδήματα θα χωθούν στην σκοτεινιά του απροσπέλαστου, του σφιχτού και της πυκνούρας, αυτές είναι που θα βρουν διάδρομο διαφυγής από σημείο που θεωρούμε απίθανο, αυτές, όλες αυτές είναι οι έμπειρες και οι κυνηγημένες.
Σπανίως ανάμεσά τους θα βρούμε πουλιά που γεννήθηκαν την περσινή άνοιξη, αφού απ' όσες καταφέρουμε να βάλουμε στο χέρι διαπιστώνουμε πως είναι πουλιά ενήλικα, μεγάλα, σκουρόχρωμα και καλοταϊσμένα. Αν υποθέσουμε πως όλα τα έμπειρα και καλά ξεκινημένα μπεκατσόσκυλα έχουν κάποιες επιτυχίες με θηράματα των δυο προηγούμενων κατηγοριών, εδώ, θέση στις επιτυχίες έχουν ίσως και λιγότερα από τα μισά. Στα κυνηγημένα πουλιά ένα μπεκατσόσκυλο που απλά κινείται λίγο πάνω από τα όρια της μετριότητας δεν έχει ελπίδες να βγει πολλές φορές νικητής.
Μπορεί να καλύπτει σχολαστικά ένα τεράστιο πεδίο έρευνας, μπορεί να έχει αστείρευτο πάθος, μπορεί να διαθέτει τέλεια μύτη, ξετρύπημα του πυκνού και κούμπωμα πάνω σε θέση από μεγάλη απόσταση, μπορεί όλα να τα κάνει τέλεια, αν όμως δεν έχει και την απαραίτητη εξυπνάδα που θα του επιτρέψει να καταλάβει πόσο χώρο του δίνει η μπεκάτσα και που δεν πρέπει να κάνει το επόμενο βήμα, τότε οι βασίλισσες πάλι φευγάτες θα είναι.
Ο σκύλος μας κάνει κυνηγούς, ο χρόνος μας καθιστά σοφότερους και οι μακρομύτες του βορρά είναι αυτές που θα φτιάξουν τα ικανότερα μπεκατσόσκυλα. Και κακά τα ψέματα, είτε δικά μου είναι, είτε δικά σας, είτε των υπολοίπων, είναι αδύνατον να μην έχουμε ξεχωρίσει κάποια που κυριαρχούν και που δικαιωματικά φέρουν τον τίτλο του απόλυτου μπεκατσόσκυλου. Καμιά φυλή ως τώρα δεν μας έπεισε πως έχει το προνόμιο να διαθέτει μόνο τους δικούς της άριστους αντιπροσώπους στο κυνήγι αυτό. Ο χρόνος έχει δείξει πως μέτρια και κορυφαία προέκυψαν ανάμεσα από σέττερ, πόιντερ, επανιέλ, κούρτσχααρ, ντράτχααρ, βίζλα...
Ως ένα βαθμό η εκπαίδευση παίζει το ρόλο της. Από εκεί και μετά όμως καθοριστική σημασία στην εξέλιξη τους, έχουν η συχνότητα επαφής με το θήραμα και η εξυπνάδα που διαθέτουν.