Περιοδικό Άρτεμις : Πτερωτά θηράματα

Είναι τέλος Νοεμβρίου οι περισσότερες συζητήσεις στα κυνηγετικά στέκια έχουν να κάνουν με την βασίλισσα του δάσους, αλλά εμείς κολλημένοι εκεί στα αλπικά για μια ακόμα συνάντηση με την κοκκινοπόδαρη. Θέλεις το ανάγλυφο του τοπίου, θέλεις το ξημέρωμα στο βουνό, θέλεις η μελωδία που βγάζει το κελάηδημά της, τα γκρέμια, η επαφή με τα σύννεφα, είναι κάποια από τα στοιχεία που μας κάνουν να αποζητάμε μια ακόμα συνάντηση.

Ο Κυνηγετικός Σύλλογος Λαμίας συνεχίζει αδιάκοπα το φιλοθηραματικό του έργο, στα πλαίσιο των δράσεών του για βελτίωση βιοτόπων της περιοχής αρμοδιότητάς του.

Πέρδικα, η αρχόντισσα των ανεμοδαρμένων κορφών και των βράχων, ένα θήραμα ενδημικό, πραγματικός θησαυρός για την πατρίδα μας. Ένα πουλί ορισμός της λεβεντιάς, γεμάτο μυστήριο και συμπεριφορά που εξιτάρει τις αισθήσεις και μαγεύει τον κάθε περδικοκυνηγό. Την συναντάμε σε βιότοπο πετρώδη, άγριο, κακοτράχαλο με χαμηλή βλάστηση, καθότι ζει στο έδαφος και χρειάζεται για την κάλυψη της προκειμένου να ανταπεξέλθει και να επιβιώσει από τους άρπαγες και τα επιβλαβή τόσο στην καθημερινότητα της, μα και πολύ περισσότερο κατά την περίοδο της φωλεοποίησης της.

Βγάζεις “ταυτότητα” σε τούτο το πανέμορφο θήραμα. Δεν φτάνει όμως να δηλώνεις περδικάρης. Γιατί για να είσαι πρέπει να έχεις τον δικό σου τόπο και τις δικές σου γνώσεις. Τόπο δύσκολο και μακρινό που να τον πατάνε λίγοι και γνώσεις τέτοιες, που να μαρτυράνε από τον κάθε λάλο και την θέση του κοπαδιού. Γιατί οι περδικάρηδες που σέβονται το βουνό, τα σκυλιά και τις “όμορφες”, πρέπει πάντα να γνωρίζουν εκεί που πήγαν, τι βρήκαν, τι πήραν και τι άφησαν πίσω τους.

Ήταν η τέταρτη έξοδος της χρονιάς και ξαναπήγαινα ενθουσιασμένος γιατί όλες τις προηγούμενες με ήθελε η τύχη και πάντα κάποια πουλιά τα έβρισκα. Κινήθηκα σ' άλλη περιοχή, λιγότερο γνωστή, επειδή ήδη είχα κυνηγήσει αρκετά στην προηγούμενη. Είχα λαχτάρα να βάλω στο χέρι ένα μεγάλο, βαρβάτο πουλί, γιατί όλα όσα είχα πάρει ήταν μεν καλά ντυμένα, αλλά μικρά, φετινά πουλιά.