Περιοδικό Άρτεμις : Υδρόβια θηράματα

Η νέα τάση ενισχύθηκε την εποχή του Covid-19 λόγω των κλειστών εστιατορίων και θέλει τους νέους να στρέφονται στην «ηθική/υγιεινή κρεοφαγία», σκοτώνοντας οι ίδιοι τα ζώα που προτίθενται να καταναλώσουν!

Χαρακτηριστική εκπρόσωπος αυτής της γενιάς η 28χρονη Σάνα Ράις, φανατική χορτοφάγος επί μια δεκαετία στην εφηβεία της, που ξανάβαλε το κρέας στο πιάτο της το 2016, όταν έβγαλε άδεια κυνηγιού.

Η μοντέρνα χωριατοπούλα από το Ασπισχάιμ του Ρήνου δήλωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο ότι θεωρεί πολύ σημαντικό να γνωρίζει από πού προέρχεται το κρέας που μαγειρεύει. Βάζει λοιπόν τακτικά την καραμπίνα επ’ ώμου, παίρνει τα τρία της κυνηγόσκυλα και βγαίνει για πτερωτά και τριχωτά θηράματα (λαγούς, αγριόχοιρους).

Με εγκύκλιο οδηγία της Γενικής Διεύθυνσης Δασών και Δασικού Περιβάλλοντος που υπογράφει ο αρμόδιος Υφυπουργός ΠΕΝ κος Γ. Αμυράς, τονίζεται προς όλους τους εμπλεκόμενους ότι απαγορεύεται το κυνήγι σε όλες τις περιοχές που έχουν πληγεί από τις δασικές πυρκαγιές και έχουν κηρυχτεί σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Ταυτόχρονα εντέλλονται οι Δασικές Υπηρεσίες να αυξήσουν τους ελέγχους τους σε όλα τα αντικείμενα Δασοπροστασίας.

Ήταν ένα καυτό απόγευμα τον Ιούλιο του 2018, όταν ένας ηλικιωμένος κύριος στο Μάτι ασχολιόταν με τον κήπο του. Επειδή είχαν μαζευτεί πολλά ξερόχορτα αποφάσισε να τα κάψει. Δεν ήταν νόμιμο. Τα χόρτα του κήπου επιτρέπεται να καίγονται στην Ελλάδα από τον Νοέμβριο έως τον Απρίλιο. Ωστόσο ο άντρας πήρε τον αναπτήρα και άναψε τη φωτιά.

Το αποτέλεσμα ήταν μια από τις πιο καταστροφικές πυρκαγιές στην Ευρώπη των τελευταίων δεκαετιών. Περισσότεροι από 100 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους στις πυρκαγιές  στο Μάτι. Τόσο γρήγορα όσο η φωτιά φούντωσαν και οι φήμες για τα αίτια της τραγωδίας. Ένας δήμαρχος επέμενε ότι ένα καλώδιο που είχε κοπεί προκάλεσε σπίθες.

Η οικονομική κρίση οδήγησε στη ή επέτεινε τη μη έκδοση άδειας από περίπου 50.000 κυνηγούς την 5ετία 2010-2014, όπου από 230.000 οι άδειες μειώθηκαν σε 180.000 περίπου. Φέτος, οι άδειες (σε συλλόγους και δασαρχεία) αναμένεται να πέσουν κάτω από τις 170.000.

Η σταθερή, αλλά και επιταχυνόμενη, κάποιες χρονιές, εγκατάλειψη της δραστηριότητας δείχνει ότι οι αιτίες είναι περισσότερες από μία.

Η σταθερή, συνεχόμενη μείωση οφείλεται σε κοινωνικές αιτίες, οι κυνηγοί γηράσκουν και οι νέοι μειώνονται από τη μείωση των γεννήσεων και τη φυγή στο εξωτερικό, αλλά και αυτοί που γεννιόνται δε γίνονται κυνηγοί, ιδίως στα αστικά κέντρα, όπου έχει εγκλειστεί μεγάλο μέρος του πληθυσμού.