Περιοδικο Αρτεμις : Ειδήσεις & Αρθρογραφία

Για εμένα δε, ήταν όνειρο ζωής μα και καθήκον μου να επισκεφθώ την χώρα καταγωγής των σκύλων που εκτρέφω και υπηρετώ τόσα χρόνια στην Ελλάδα. Επίσης θεώρησα καθήκον μου να επισκεφθώ τον πρόεδρο του Ιρλανδικού και international club, έτσι ώστε να μπορώ να συλλέξω τις πιο εμπεριστατωμένες πληροφορίες για το ιρλανδικό Σέττερ, που μόνο ο πρόεδρος Ray O'Dwyer θα μπορούσε να μου δώσει και να μεταφέρω στην Ελλάδα μέσω της συνέντευξης που δέχθηκε να πραγματοποιήσουμε. 

Η οικονομική κρίση οδήγησε στη ή επέτεινε τη μη έκδοση άδειας από περίπου 50.000 κυνηγούς την 5ετία 2010-2014, όπου από 230.000 οι άδειες μειώθηκαν σε 180.000 περίπου. Φέτος, οι άδειες (σε συλλόγους και δασαρχεία) αναμένεται να πέσουν κάτω από τις 170.000.

Η σταθερή, αλλά και επιταχυνόμενη, κάποιες χρονιές, εγκατάλειψη της δραστηριότητας δείχνει ότι οι αιτίες είναι περισσότερες από μία.

Η σταθερή, συνεχόμενη μείωση οφείλεται σε κοινωνικές αιτίες, οι κυνηγοί γηράσκουν και οι νέοι μειώνονται από τη μείωση των γεννήσεων και τη φυγή στο εξωτερικό, αλλά και αυτοί που γεννιόνται δε γίνονται κυνηγοί, ιδίως στα αστικά κέντρα, όπου έχει εγκλειστεί μεγάλο μέρος του πληθυσμού.

Γαλλοτραφής γαρ, δεν υιοθέτησες τον τρόπο που αντιμετωπίζουν οι Γάλλοι το κυνήγι. Έχοντας "δεξί σου χέρι" ένα στέλεχος της κυβέρνησης-υποψήφιος στη β' Αθήνας σε περασμένη εκλογική αναμέτρηση δεν μπόρεσες ούτε πολιτικά να βρεις λύση.

Φτάσαμε τις μέρες ανάποδα να μετρούμε, φαντάρια θαρρείς στα τελειώματα τους σ' ακριτικό φυλάκιο, π' αδημονούν οι μέρες φτερά να κάμουν και να βρεθούν στην αγκαλιά της αγαπητικιάς και την στοργή της μάνας. Αμάν και φτάνει η ώρα κείνη, που χέρι θ'απλώσω στην καβάντζα της ντουλάπας με τα κυνηγιάρικα και θα τρέξω την άδεια να πλερώσω, δικαίωμα ακόμη μια νόμιμα να χω, τα μονοπάτια της Θεάς Άρτεμις να διαβώ

Κοιτώντας πίσω στα χρόνια, ως γνωστό, ο άνθρωπος συνέλεγε τη τροφή του από τη φύση και το κυνήγι ήταν ο μοναδικός τρόπος εξασφάλισης πρωτεΐνης. Ο κυνηγός σε αυτές τις κοινωνίες δεν ήταν ένας απλός κρίκος της αλυσίδας. Ήταν ένας κομβικός ρόλος, ο οποίος υπηρετούνταν, αυστηρά, από τους ικανότερους άνδρες που εξασφάλιζαν την ευημερία μιάς ολόκληρης κοινότητας. Τα χρόνια περνούσαν και ο μύθος, το δέος, το κύρος και η αποδοχή στο πρόσωπο του καλού κυνηγού, από το σύνολο, προσέφερε αίγλη στα αρσενικά. Έγινε τίτλος τιμής, ο οποίος προκαλούσε, θαυμασμό και υστεροφημία. Κυλώντας ο χρόνος και στα τελειώματα του 18ου αιώνα, στη καλλιμάρμαρη πρωτεύουσα των Κυκλάδων Σύρο, το 1893 συγκεκριμένα, η ίδρυση του πρώτου κυνηγετικού συλλόγου στον ελλαδικό χώρο, αποθέωσε κυριολεκτικά τον κυνηγό και το κυνήγι.