Περιοδικό Άρτεμις : Όπλα & Φυσίγγια

Η φροντίδα του όπλου έχει δυο ερμηνείες. Η μία είναι το εξωτερικό πασάλειμμα με λάδι και η άλλη αφορά την πλήρη αποσυναρμολόγηση του. Η επιλογή ανήκει στην σχολαστικότητα του καθενός. Η πρώτη θα το καταδικάσει σε γρήγορη “γήρανση”, ενώ η δεύτερη θα το διατηρεί μονίμως “ακμαίο”.

Δυστυχώς, ανάμεσα στους συναδέλφους κυνηγούς εξακολουθούν να υπάρχουν κάποιοι που πιστεύουν πως οι μοναδικοί εχθροί των όπλων είναι η βροχή και η υγρασία. Έχουν δίκιο ως ένα σημείο, αγνοούν όμως τον τρίτο, που προέρχεται από τα χέρια μας και που ιδίως αυτή την εποχή αποδεικνύεται ως ο χειρότερος όλων.

Αυτό που θα προσεγγίσουμε όσο το δυνατόν απλά και περιεκτικά είναι το κοντάκι του λειόκαννου όπλου, είτε κυνηγετικά, είτε σκοπευτικά. Αρχικά θεωρώ σωστό να ξεκαθαρίσουμε ότι μετρικά, το κοντάκι εξειδικεύεται ανάλογα τη χρήση που το πρoορίζουμε. Άλλο το κοντάκι του TRAP, άλλο το κοντάκι του SKEET, άλλο του SPORTING και του κυνηγιού, με τα δύο τελευταία να έχουν μια κάποια ομοιότητα, ομιλούντες πάντα για χρήση από το ίδιο άτομο.

Στις περισσότερες επισκέψεις πελατών στο οπλουργείο μου, ακούω την ερώτηση “μα πώς έγινε αυτό;” Θεωρούσα ότι το τουφέκι μου, ήταν συντηρημένο, χρηστικό ή οποιαδήποτε σκέψη και επιχείρημα μπορεί ο καθένας να πει. Στη χώρα μας, όπως σε όλα τα επίπεδα της, έτσι και στο κυνηγετικό τουφέκι, υπάρχει κοινό πολυεπίπεδο. Υπάρχουν άνθρωποι που θεωρούν το κυνηγετικό τουφέκι απλά ένα εργαλείο και ποτέ δεν δέθηκαν μαζί του, αλλά και αυτοί που το τουφέκι τους είναι ένα φετίχ, αντικείμενο πολύ αγαπητό και ιδιαίτερο.