Το κυνήγι της μπεκάτσας είναι για μένα ένα ιδιαίτερο κυνήγι, είναι το κυνήγι που όσα χρόνια και να κυνηγώ, η κάθε φορά του είναι σαν να είναι η πρώτη φορά. Τί το κάνει τόσο ιδιαίτερο; Η εναλλαγή των πανέμορφων τοπίων που αρέσκεται να διαβιεί, το χειμωνιάτικο παλτό της φύσης, ο πρωταγωνιστικός ρόλος του σκύλου, το απρόβλεπτο της συμπεριφοράς της σε κάθε μας συνάντηση. Οι επιλογές που θα κάνουμε τόσο πριν, όσο και κατά την διάρκεια της κυνηγετικής εξόρμησης που εξελίσσεται προκειμένου να φτάσουμε στην κάρπωση. Επιλογή τόπου, σκύλου (μονό ή ζευγάρι), ακόμη και επιλογή φυσιγγίων (ανάλογα το πυκνό του τόπου), αξεσουάρ (κουδούνι ή μπίπερ), η επιστροφή στο σπίτι και το γράψιμο στο σημειωματάριο, δίπλα στο τζάκι, των όσων παρατήρησα και εξελίχτηκαν σήμερα.

Κάθε ένα από αυτά ξεχωριστά και όλα μαζί του προσδίδουν μια ιδιαιτερότητα. Με την μπεκάτσα ασχολούμαι από το 1979, έχω αφιερώσει πάρα πολλές κυνηγετικές ώρες, μέρες και χρόνια. Έγινε ένα μοναδικό τμήμα του τρόπου ζωής μου, τόσο που μέσα από κάθε μας συνάντηση, προσπάθησα να καταλάβω και να ερμηνέψω πράγματα για αυτήν, καταγράφοντας μάλιστα λεπτομέρειες από κάθε μου εξόδο, όπως τον καιρό, το υψόμετρο, τον βιότοπο, τις συναντήσεις, την τελική κάρπωση, τις συμπεριφορές των πουλιών ανελλιπώς στο προσωπικό μου σημειωματάριο για σαράντα ολόκληρα χρόνια!

Αυτή είναι η μπεκάτσα για μένα. Αυτό που με εξιτάρει είναι η αναζήτησή της. Πάντα από την προηγούμενη μέρα κάνω υπολογισμούς για τον τόπο που πρέπει να διαλέξουμε λόγω εποχής, καιρού και συνθηκών που επικρατούν. Τo έλατο είναι η επιλογή μου στις αρχές, όπου και κάνουν την εμφάνιση τον Οκτώβριο με αρχές Νοεμβρίου, έχοντας λίγες συναντήσεις. Δύσκολα πουλιά που φεύγουν τις πιο πολλές φορές σαν γεράκια, στα μέσα του Νοέμβρη και μετά ντούσκο και σιγά σιγά κατεβαίνουμε όσο χειμωνιάζει με τα πρώτα χιόνια στα ψηλά βουνά, στα πουρνάρια και τις ρεματιές. Κάθε τόπος και εποχή έχει τις δικές της δυσκολίες και η κυρία με τα βελούδινα μάτια, έχει τέτοια προσαρμοστικότητα και μπορεί να αξιοποιεί κάθε τόπο που διαβιεί, έστω και λίγο, προς ώφελος της με τρόπο τέτοιο που σε κάνει να νομίζεις ότι γεννήθηκε αποκλειστικά για αυτό, για να σε παιδεύει και να σε πεισμώνει.

Θα φροντίσει μέσα σε ελάχιστο χρόνο, να “διαβάσει” το μέρος που έπιασε, να βρει “θέσεις”, να σκεφτεί διαδρόμους διαφυγής σε περίπτωση κινδύνου και φυσικά πώς θα αξιοποιήσει το κάθε τι, που μπορεί να παρεμβάλλει ανάμεσα σε κείνη και κάθε φιλόδοξο θηρευτή της. Είναι πουλί που κάθε φορά θα προσπαθήσει να διαφύγει με διαφορετικό τρόπο, ανάλογα το πώς θα αξιοποιήσει τα δεδομένα. Κοτάρισμα, βατραχοπήδημα, κάθετη απογείωση, χαμηλή πτήση, πότε αθόρυβα, πότε βαριοχτυπώντας τα φτερά της. Πότε θα τινάξει πριν καν προσεγγίσουμε και πάρουμε θέση βολής, πότε θα μας περιμένει και θα κάτσει κάτω ακούνητη και δεχτική παίζοντας με τον χρόνο και ψάχνοντας το κλάσμα κείνο του δευτερολέπτου για να δώσει φτερό. Κάποιες συμπεριφορές της επηρεάζονται από τις καιρικές συνθήκες. Πόσο καιρό είναι πιασμένη στο μέρος και κάποιες άλλες τις καθορίζει ανάλογα με την συμπεριφορά του κυνηγετικού σκύλου και φυσικά του κυνηγού. Το κυνήγι της μπεκάτσας, είναι το κατεξοχήν κυνήγι με σκύλο φέρμας. Την κυνηγώ εδώ και σαράντα χρόνια με Gordon Setter. Η φυλή αυτή θεωρώ, ότι στους βιότοπους που συνηθίζω να κυνηγώ, ειδικά για το συγκεκριμένο θήραμα στο οποίο εδώ γράφεται η πλειονότητα των εξορμίσεων μου, αλλά και στον δικό μου χαρακτήρα και τρόπο κυνηγίου, ταιριάζει πολύ, χωρίς φυσικά να αποκλείω χαρισματικά και αποτελεσματικά δείγματα άλλων κυνηγετικών φυλών.

Το ξεκίνημα νεαρών ζώων στα μονοπάτια της βασίλισσας του δάσους, είναι κάτι που με ευχαριστεί πολύ, παρ' όλη την κούραση, την αγωνία, και την φυσικά μικρότερη κάρπωση που έχω, από το να κυνηγούσα με ένα έμπειρο ολοκληρωμένο μπεκατσόσκυλο. Όπως όλοι, έτσι και γω, σε κάθε νεαρό μου κυνηγετικό σύντροφο, αφιερώνω αρκετές εξόδους, πολύ χρόνο, κόπο, αρκετά χιλιόμετρα αισιοδοξώντας κι ελπίζοντας ότι θα καταφέρω να έχω έναν σύντροφο που θα μοιραζόμαστε για πολλά χρόνια τις εξόδους μας. Ένας ανθρωποκεντρικός χαρακτήρας, με επίκεντρο του κόσμου, αλλά και του κυνηγιού του εμένα. Ένας χαρακτήρας χωρίς δειλίες και φοβίες, πρόθυμος να κυνηγήσει παθιασμένα και ακούραστα με κρύο, με βροχή, με χιονόνερο, λογγώνοντας χωρίς ενδοιασμούς και δεύτερες σκέψεις, σκίζοντας τα πουρνάρια και τα αρκουδόβατα προκειμένου να φτάσει δίπλα της, συνεργαζόμενος απόλυτα με μένα, με καλά ανοίγματα και γρήγορες επιστροφές, χωρίς να με ξεχνά και να κυνηγά για τον εαυτό του, είναι κάποια από τα στοιχεία που εκτιμώ και σημειώνω ευχάριστα στο καρνέ του κάθε νεαρού μου κάθε μέρα που περνάμε μαζί, έξοδο με την έξοδο, μπεκάτσα με την μπεκάτσα.

Η συνεργασία με δεύτερο ζώο στο κυνήγι, το απορτ, η σταθερή φέρμα και η διάρκεια του στο κυνήγι, είναι στοιχεία που και καλλιεργώ και αποζητώ και θεωρώ βασικά χαρακτηριστικά, ενός σύγχρονου, κοινωνικοποιημένου κυνηγετικού σκύλου. H σωστή σωματική κατασκευή επίσης, είναι σίγουρο ένα προσόν και σημαντικό ζητούμενο. Ένα ζώο ελεύθερο δυσπλασίας, με σωστά ανεπτυγμένο θώρακα, σωστές γωνιώσεις, πέλματα κλπ, θα παράγει έργο και ευκολότερα και περισσότερο, μα και ποιοτικότερα από έναν άλλο σκύλο, της ίδιας φυλής, αλλά με κατασκευαστικά προβλήματα.

Το μπεκατσόσκυλο, το ολοκληρωμένο, το σκυλί που θα βρίσκει ακόμη και όταν έχει ελάχιστες, θα σηκώνει την μια όσες φορές χρειαστεί για να φέρει τον κυνηγό σε θέση βολής. Θέλει πολύ υπομονή, επιμονή, γερά νεύρα και πολλές πολλές επαναλήψεις. Δεν στήνεται με λόγια και με συμβιβασμούς, αν και σε αυτό ρόλο παίζει τόσο οι απαιτήσεις και τα μέτρα σύγκρισης του ιδιοκτήτη, όσο και η αγάπη του για αυτό το ιδιαίτερο σκυλί και θήραμα. Το κυνήγι της μπεκάτσας είναι μοναχικό κυνήγι, τουλάχιστον κατ΄εμέ. Ο κυνηγός και ο σκύλος ή τα σκυλία του. Συνήθως κυνηγάω με δύο σκυλιά, γιατί μου αρέσει η συνεργασία που υπάρχει ανάμεσα στο κυνηγό και τα σκυλιά, αναμεταξύ των σκύλων καθώς και αυτός ο με όρια βέβαια, αλλά υπαρκτός “σιωπηλός ανταγωνισμός” των σκύλων για το ποιός θα γράψει τον επίλογο.

Στο κυνήγι θεωρώ ότι πρέπει να υπάρχει αμείωτος ο βαθμός δυσκολίας στην κάρπωση, όπως θεωρώ ηθικό, το θήραμα να έχει την ευκαιρία διαφυγής, κάτι που είναι στοιχεία του μοναχικού κυνηγίου. Γι αυτό και δεν συμπάθησα ποτέ, ούτε θεώρησα μπεκατσοκυνήγι, το λύσιμο μιας κομπανίας σκύλων και τη συνοδεία τους από τρεις και τέσσερους κυνηγούς.

Έχοντας γράψει σχεδόν σαράντα χρόνια εμπειρίες για την χάρη της, θα μου επιτρέψετε να πω, πως το κυνήγι της για μένα ξεκινά πολύ πριν την συνάντηση και την πιθανή τουφεκιά και κλείνει πολύ αργότερα από το μάζεμα, την περιποίηση του σκύλου και του τουφεκιού μου, απολαμβάνοντας το χειμωνιάτικο σκηνικό, απολαμβάνοντας ένα ποτήρι κρασί δίπλα στο τζάκι, έχοντας να το σκύλο μου ξαπλωμένο δίπλα μου και σημειώνοντας τα όσα είδα και έμαθα σήμερα στο κυνηγοτέφτερο μου. Αυτό είναι η μαγεία, αυτό είναι ιδανικό ρήξιμο αυλαίας και κάπως έτσι θα ήθελα και θα μου άρεσε να δω τους νεότερους να ζουν το μοναδικό αυτό ταξίδι που ονομάζεται μπεκατσοκυνήγι.

Εύχομαι σε όλους, μια καλή νέα κυνηγετική περίοδο, γεμάτη όμορφες στιγμές, ατελείωτες μπεκατσοπεριπλανήσεις, μα και χωρίς παρεξηγήσεις και πρωτίστως κυνηγετικά ατυχήματα.