Πόιντερ με εκφραστικότητα σε όλο της το μεγαλείο.

Με τα εκπαιδευτικά να έχουν ενταθεί και την έναρξη να πλησιάζει, οι συζητήσεις γύρω από το κυνήγι θυμίζουν απολογιστική περίοδο. Μεταξύ κυνηγών, πάντα θα υπάρχουν θέματα για να συμφωνήσουν και αιτίες για πολλές διαφωνίες. Ανάμεσα σε κυναγωγούς, ένα θέμα μόνιμων διαφωνιών είναι το τέλειο κυνηγόσκυλο.

Υπάρχουν άραγε τα τέλεια κυνηγόσκυλα, ή το πρότυπό τους δεν γεννήθηκε ακόμη; Αν δεχτούμε πως υπάρχουν τέτοια, ποιά είναι τα κύρια χαρακτηριστικά που τα καθορίζουν; Άτομα ποιάς φυλής μπορούν ευκολότερα να καταλήξουν σε κορυφαία και τέλος τι περιγράφουμε όταν αναφερόμαστε στο τέλειο κυνηγόσκυλο; Στο σημείο που άπαντες συμφωνούν είναι ότι σαν τέλειο κυνηγόσκυλο θεωρείται εκείνο που με την ίδια ακριβώς άνεση κυνηγάει σε κάθε εποχή και όλα τα θηράματα. Φαίνεται όμως ότι μόνο ως προς το σκέλος του ορισμού ομοφωνούν στο σύνολό τους σχεδόν οι κυνόφιλοι.

Για όλα τα υπόλοιπα μοιρασμένες είναι οι απόψεις και προφανώς έτσι θα παραμείνουν. Αρκετοί είναι αυτοί που υποστηρίζουν επίμονα την θεωρία πως τέτοιο κυνηγόσκυλο ακόμη δεν έχει γεννηθεί. Οι ίδιοι, προφανώς από εμπειρίες έχουν αποκτήσει την πεποίθηση, ότι είναι αδύνατον ένα σκυλί να δείχνει το ίδιο πάθος και να βγάζει την ίδια ικανότητα σε όλα τα φτερωτά θηράματα.

Άριστα κυνηγόσκυλα τα Ντράτχααρ, αλλά δεν βρήκαν την θέση που αξίζουν.

Τα τελείως αντίθετα αποδέχεται ένας μεγάλος αριθμός κυνηγών, καταθέτοντας μαρτυρίες για δικά τους ή ξένα κυνηγόσκυλα που κυνηγούσαν το ίδιο καλά παντού και τα πάντα. Τα αιτιολογικά και των δύο πλευρών προέρχονται από παραστάσεις με πραγματικές συνθήκες κυνηγιού και με βάση την κοινή λογική μπορούν να θεωρηθούν το ίδιο αποδεκτά.

Αυτά που στερούνται τεκμηρίων και είναι τελείως λανθασμένα και παραπλανητικά, είναι τα όσα εξακολουθεί να υποστηρίζει ευτυχώς μικρή μερίδα κυνηγών και εκτροφέων για την τάδε φυλή, που δήθεν διαθέτει το γενετικό προνόμιο να μπορεί να κυνηγάει πολύ καλύτερα από όλες τις υπόλοιπες...

Αγνοώντας τελείως όλους εκείνους που δεν αναγνωρίζουν φυλή με ικανότητες πέρα από την δική τους, θα έλεγα πως η αλήθεια για το τέλειο κυνηγόσκυλο υπάρχει κάπου στη μέση των δύο προηγούμενων παρατάξεων. Και αυτό διότι άλλες εμπειρίες έχει κάποιος που κυνηγάει με σκυλιά 30 και πλέον χρόνια, από ένα πολύ νεότερό του και φυσικά διαφορετικές εικόνες έχει αντικρίσει εκείνος που πάντα είχε πολλά κυνηγόσκυλα, από συνάδελφο που ερευνούσε με ένα.

Προσωπικά θα έλεγα πως τέτοια σκυλιά υπάρχουν. Είναι όμως αστέρια που έρχονται στη ζωή μας πολύ σπάνια και προπορεύονται για όλη τους την ζωή στο κοινό κυνηγετικό μας μονοπάτι. Δυστυχώς όμως όταν φύγουν από την ζωή ο πήχης έχει μείνει ψηλά και το μέτρο σύγκρισης με τα υπόλοιπα δείχνει μεγάλες διαφορές... Θεωρώ απίστευτα τυχερούς εκείνους που δέχτηκαν σε ολόκληρη την κυνηγετική τους διαδρομή, από δύο ως τρία τέτοια κυνηγόσκυλα, γιατί περισσότερα δεν θα μπορούσαν να είναι. Είτε σπανίζουν αυτά τα σκυλιά είτε όχι, σημασία έχει πως πρέπει να “κουβαλούν” όλα τα εκείνα τα χαρακτηριστικά που με τον καιρό θα τα οδηγήσουν ενδεχομένως και στην τελειότητα. Ας τα δούμε λοιπόν ένα ένα.

Τα Επανιέλ Μπρετόν δικαιολογούν επαρκώς την συνεχιζόμενη εξάπλωσή τους.

 Μυαλό  Υπάρχουν σκύλοι εργάτες που ψάχνουν το βουνό με μεγάλο πάθος, δίχως όμως να έχουν στο μυαλό τους να βρουν συγκεκριμένο θήραμα. Αν τυχαία περάσουν κοντά, με την μυρωδιά θα φερμάρουν, όμως δεν ερευνούν αργά και μεθοδικά κάνοντας και συντήρηση δυνάμεων. Ένας σκύλος που διαθέτει μυαλό, μετά από συνεχόμενα κυνήγια πρέπει να ξέρει τους ρυθμούς του αφεντικού του και τις ώρες που θα ερευνήσουν ανάλογα με το αν είναι σε δάσος ή σε βουνό. Ο ίδιος σκύλος, όταν πλέον αποκτήσει εμπειρίες, θα ψάχνει μόνο σε δύσκολα και πυκνά σημεία, εκεί που συνήθισε να εντοπίζει πουλιά.

 Έρευνα  Είναι το κεφάλαιο που στην ουσία καθορίζει το αποτέλεσμα. Στην έρευνα πρέπει να διαθέτει μαλακή και ελαφριά κίνηση, δίχως τις τρελές ταχύτητες και τα μπουκαρίσματα που σπάνε κλαδιά στα πυκνά. Δεν καμαρώνουμε για τον σκύλο “μπουλντόζα”, αλλά για τον σκύλο “κατάσκοπο”. Πρέπει να έχει μεγάλα ανοίγματα, αλλά παράλληλα να προσεγγίζει αργά και σταθερά την θέση του θηράματος. Πρέπει επίσης να προσαρμόζεται άμεσα στις απαιτήσεις κάθε περιοχής και να μετατρέπει τον τρόπο της έρευνας ανάλογα με το εδαφικό ανάγλυφο του κυνηγότοπου.

 Μύτη  Η όσφρηση πρέπει ταυτόχρονα να είναι δυνατή και καθαρή. Η αδύνατη μύτη θα αναγκάσει τον σκύλο να πλησιάσει κοντύτερα στο θήραμα οπότε θα το ξεσηκώσει, ενώ μια δυνατή, του παρέχει την βεβαιότητα της θέσης και τον διατηρεί σε απόσταση ασφαλείας. Με ισχυρές και καθαρές οσφρητικές ικανότητες δεν πρόκειται να μας κάνει λευκές φέρμες, ούτε και να κολλάει σε διάφορες μυρωδιές του τόπου, προερχόμενες και από μικρόπουλα.

Σταθερή αξία η ασυναγώνιστη ομορφιά των Σέττερ.

 Φέρμα  Πρέπει να παραμένει πολύ σταθερός στην φέρμα του, ανεξάρτητα με οποιαδήποτε κίνηση κάνει το αφεντικό του. Πρέπει επίσης ενστικτωδώς να επιλέγει την φέρμα σε τέτοια θέση ώστε να μπλοκάρει το θήραμα, να μην του δίνει περιθώρια για κοτάρισμα, παράλληλα όμως και να μπορεί να το παρακολουθεί από απόσταση χωρίς να το πλησιάζει. Σπανιότατα θα μπορέσει να το κάνει με τα μάτια του. Μια δυνατή και ευαίσθητη μύτη, μπορεί ακόμη και στα δυσκολότερα να τον οδηγήσει το ίδιο ικανοποιητικά με την όραση.

 Υπακοή  Είναι από τους βασικότερους παράγοντες επιτυχίας. Το άριστο κυνηγόσκυλο πρέπει να επιστρέφει αμέσως στο κάλεσμα φωνής ή σφυρίχτρας όσο μακριά και αν ερευνά. Καλύτερους επικοινωνιακούς χαρακτήρες έχουν τα σκυλιά εκείνα που σε τακτά χρονικά διαστήματα αναζητούν την θέση του αφεντικού τους. Ιδανικά κυνηγόσκυλα είναι αυτά που ψάχνουν στα τμήματα που εμείς τα κατευθύνουμε και όχι όσα κάνουν του κεφαλιού τους. Ο σκύλος που έμαθε να πρωταγωνιστεί απλά και μόνο επειδή εμείς του δείξαμε πως θα τον ακολουθούμε όπου και αν πάει, έχει ξεφύγει από τα προαπαιτούμενα.

Κούρτσχααρ με φέρμα για κάδρο.

 Επικοινωνία  Ο βαθμός επικοινωνίας και η συχνότητα επαφών που θα αποκτήσει ο σκύλος με το αφεντικό του θα καθορίσουν σε μεγάλο ποσοστό την παραπέρα μετεξέλιξή του. Το επιθυμητό αποτέλεσμα έρχεται συνήθως νωρίτερα αν πρόκειται για σκυλιά με ικανότητες που ζουν εντός ή εκτός σπιτιού, αλλά με φροντίδα όπως τα μέλη οικογενειών.

 Μορφολογία  Μέχρι και μερικά χρόνια πριν, αποτελούσε το τελευταίο χαρακτηριστικό που ζητούσαν αρκετοί από ένα ιδανικό κυνηγόσκυλο. Το αποτέλεσμα μετρούσε περισσότερο. Σήμερα, ενώ οι ανάγκες για ανεύρεση θηράματος παραμένουν ίδιες, είναι τα συναισθήματα τελείως διαφορετικά. Κανένας σκύλος δεν λογίζεται κυνηγετικά τέλειος αν δεν είναι και μορφολογικά άριστος. Σε κάθε περίπτωση, είτε πρόκειται για τα κορυφαία κυνηγόσκυλα, είτε για κάποια που απλώς ξεπερνούν την μετριότητα, αλλιώς είναι να κυνηγάμε με ένα πανέμορφο ζώο και αλλιώς με μια εκπαιδευμένη “αλεπού”.