Ευτυχώς, τα θύματα από δαγκώματα φιδιών δεν είναι ιδιαίτερα συχνά. Οι περισσότεροι σκύλοι αποφεύγουν τα φίδια από ένστικτο. Ωστόσο τα ατυχήματα δεν λείπουν. Το μεγαλύτερο πρόβλημα με τα δαγκώματα των φιδιών είναι ότι συνήθως συμβαίνουν μακρυά από τον ιδιοκτήτη, και όταν πλέον γίνουν αντιληπτά, είναι αργά. Σε περίπτωση δαγκώματος η βασικότερη αντιμετώπιση συνίσταται στην απομάκρυνση του δηλητηρίου το ταχύτερο δυνατόν από το σημείο του δαγκώματος, με την πρόκληση τοπικής αιμορραγίας.

Ταυτόχρονα το άκρο (όταν το δάγκωμα αφορά άκρο) θα πρέπει να δεθεί σφικτά πάνω από το σημείο του δαγκώματος, ώστε να εμποδιστεί η προώθηση του δηλητηρίου προς τον οργανισμό μέσω της κυκλοφορίας του αίματος. Φυσικά το ζώο θα πρέπει να οδηγηθεί χωρίς την παραμικρή καθυστέρηση σε κτηνίατρο που με καρδιοτονωτικά, βοηθητικά της αναπνοής, ορούς και άλλα ειδικά φάρμακα θα βοηθήσει τον οργανισμό να αντιμετωπίσει το πρόβλημα.

Θα πρέπει εδώ να τονίσουμε, ότι επικίνδυνα για το ζώο δεν είναι μόνον τα δηλητηριώδη φίδια. Ακόμη και το δάγκωμα μη δηλητηριώδους φιδιού, μπορεί να προκαλέσει έντονο σοκ του οργανισμού και τοπικές λοιμώξεις στο σημείο του δαγκώματος, που μπορεί να οδηγήσουν μέχρι και σε νεκρώσεις ή γάγγραινα.