Πέρδικα, η αρχόντισσα των ανεμοδαρμένων κορφών και των βράχων, ένα θήραμα ενδημικό, πραγματικός θησαυρός για την πατρίδα μας. Ένα πουλί ορισμός της λεβεντιάς, γεμάτο μυστήριο και συμπεριφορά που εξιτάρει τις αισθήσεις και μαγεύει τον κάθε περδικοκυνηγό. Την συναντάμε σε βιότοπο πετρώδη, άγριο, κακοτράχαλο με χαμηλή βλάστηση, καθότι ζει στο έδαφος και χρειάζεται για την κάλυψη της προκειμένου να ανταπεξέλθει και να επιβιώσει από τους άρπαγες και τα επιβλαβή τόσο στην καθημερινότητα της, μα και πολύ περισσότερο κατά την περίοδο της φωλεοποίησης της.

Πουλί που ζει ομαδικά, σε σχηματισμένα κοπάδια, με απόλυτο σεβασμό στον αρχηγό του κοπαδιού, ο οποίος το προστατεύει, το οδηγά και το υπερασπίζεται ρισκάροντας ακόμη και τη ζωή του. Μόνο στην περίοδο αναπαραγωγής τ' ασκέρια σπάνε και γίνονται ζευγάρια. Την άνοιξη, τα πουλιά γεννούν και κάνουν από δέκα έως δεκαπέντε αυγά, τα οποία κλωσά επί τρεις περίπου εβδομάδες το θηλυκό, έχοντας φύλακα άγγελο και άγρυπνο σκοπό τον αρσενικό (κότσο) που επιτηρεί την κινητικότητα γύρω από την φωλιά και την προειδοποιεί για τα πάντα. Το κυνήγι της, είναι λεβέντικο, αφού απαιτείται πολύ καλή φυσική κατάσταση προκειμένου να ανταπεξέλθει κάποιος στα πολύωρα περπατήματα, σε μεγάλα υψόμετρα και σχεδόν πάντα με ιδιαίτερες καιρικές συνθήκες. Πότε στις αρχές με ζέστη, ξηρασία, πότε συνδυασμός ζέστης και υγρασίας, πότε χιονόνερο, βροχή, αντάρα, είναι κάποιες από τις συνθήκες που επικρατούν και καλούμαστε πάντα με σεβασμό, εγκράτεια αλλά και γνώση να αντιμετωπίσουμε, προκειμένου να τελειώσουμε την κυνηγετική μας έξοδο με ασφάλεια και χωρίς κανένα δυσάρεστο απρόοπτο.

Γι' αυτό όσο πλησιάζει η μέρα που οι λάτρεις του κυνηγιού της ανυπομονούν, τόσο και εντείνονται οι προετοιμασίες, οι οποίες έχουν ξεκινήσει φυσικά πολύ νωρίτερα. Είναι ένα κυνήγι υψηλών απαιτήσεων και δεν απευθύνεται σε όλους μας. Η σωστή προετοιμασία των σκύλων μας με προπονήσεις και εκπαιδευτικά καιρό πριν, στους θερμούς μήνες του έτους μάλιστα, ο έλεγχος των φαρμακείων τόσο για μας όσο και για τα σκυλιά μας, η δική μας σωματική προετοιμασία, ακόμη και η προετοιμασία του τόπου που θα κυνηγήσουμε (αρκετοί μας, αρέσκονται στο να κρύβουν σε πολλά σημεία του βουνού, λίγες μέρες πριν, μπουκάλια νερού για κείνη την μέρα της έναρξης), η επιλογή του με βάση και κριτήριο τα όσα είδαμε στις αυτοψίες που κάναμε, είναι λίγα από την διαδικασία προετοιμασίας.

Αυτός που πραγματικά κυνηγά πέρδικα, έχει μάθει τον εαυτό του να περπατά πολύ και όχι απλά να αντέχει, αλλά να χαίρεται αυτήν την δοκιμασία που υποβάλλεται, να την ζει και να την αποζητά όπως την έζησε και την γεύτηκε κείνη την πρώτη φορά, που τον κέρδισε και τον έκανε να ζει, να σκέφτεται και να προετοιμάζεται για δοκιμαστεί ξανά και ξανά με όλες τις δυσκολίες που πρέπει να αντιμετωπίσει.

Για πολλούς το κυνήγι της είναι μοναχικό. Ρομαντικοί και αποφασισμένοι για όλα, απόλυτοι γνώστες τόσο του βουνού όσο και του καιρού, ζουν την απόλυτη εμπειρία χαμένοι σε αλπικά, σε γκρέμια και κορφές νιώθοντας ελεύθεροι και ένα με το σύνολο της φύσης και των αγριμιών της. Με το πέρασμα των χρόνων του αυθορμητισμού και της αίσθησης ότι μόνος θα κατακτήσω τα βουνά όπως και μένα μου άρεσε, επέλεξα να την κυνηγώ με ζευγάρι και όχι πλέον με μοναδικούς συντρόφους τα σέττερ μου. Ο φόβος για μια δυσάρεστη στιγμή, έστω πχ ένα απλό στραβοπάτημα, μπορεί να αποβεί μοιραίο και τότε ο συγκυνηγός, είναι αυτός που θα βοηθήσει και θα με βγάλει από την δύσκολη θέση. Τα βουνά ποτέ δεν συγχωρούν και η ασφάλεια είναι το Α και το Ω. Η κάθε μια έξοδο πρέπει να τελειώνει όμορφα και όπως ακριβώς ξεκινά και μείς να επιστρέφουμε σπίτι μας για να μπορούμε να αφηγούμαστε στα παιδιά μας, αλλά και στους φίλους μας τα όσα ζήσαμε και μας γέμισαν περιμένοντας την στιγμή που θα ξαναβγούμε κει που ο ουρανός γίνεται ένα με την πέτρα και τα βράχια.

Στην πραγματικότητα εμείς ζούμε, αισθανόμαστε, εισπράττουμε, συμμετέχουμε απλά και κάποια στιγμή καλούμαστε να βγούμε από το ρόλο του κομπάρσου και να παίξουμε και μείς την σκηνή μας. Μέχρι τότε, αλλά και εν συνεχεία, ο πρωταγωνιστής δεν είναι άλλος από τον κυνηγετικό μας σκύλο. Το περδικόσκυλο. Περδικόσκυλο, μια λέξη που θεωρώ, τίτλο τιμής για ένα σκύλο! Ένα ζώο που ξεχωρίζει, ο σκύλος που το μυαλό και η ψυχή του βρίσκονται στον υπέρτατο βαθμό. Ο σκύλος που θα σε ευχαριστεί κάθε φορά και θα τον καμαρώνεις, ξεχωρίζοντας από τα υπόλοιπα, παίρνοντας τις πρωτοβουλίες εκείνες που θα κάνουν την διαφορά, που θα κάνει την ενέργεια εκείνη που θα γεμίσει την ψυχή. Δεν υπάρχει ομορφότερη εικόνα, από το να βλέπεις το σκύλο σου παγωμένο στην αναθυμίαση και συ να πηγαίνεις θέση να πάρεις, έχοντας τα σύννεφα κάτω από τα πόδια σου στρωμένα σαν ένα τεράστιο λευκό μεταξένιο σεντόνι.

Και κει που ο χρόνος σταματά και οι σφυγμοί της καρδιάς σου έχουν περάσει σε άλλους ρυθμούς, την σιωπή σπάει ο θόρυβος του σηκώματος του κοπαδιού, η τουφεκιά και η πολυπόθητη κάρπωση. Η τουφεκιά και η κάρπωση που για τον περδικοκυνηγό, πολλές φορές καθορίζονται αν γίνουν, όχι μόνο από αυτόν ή το σκύλο του, αλλά από την ίδια την φύση, από το ίδιο το κοπάδι, από τον αριθμό των πουλιών του. Για τους περισσότερους κυνηγούς της, η κάρπωσης έρχεται σε δεύτερη μοίρα και σημασία έχει το τι έχει προηγηθεί, το πώς, το πού και όχι το πόσες. Το στρώσιμο των φτερών της, το μάζεμα των ζώων και το διάλειμμα που γίνεται εκεί που την θηρεύτηκε, το χάιδεμα του κορμιού ενός άξια κερδισμένου θηράματος είναι ενδείξεις σεβασμού και δεν είναι λίγοι που κείνες τις ώρες σκέφτονται πως αν ήταν δυνατό ζωή ξανά θα της έδιναν και θα την κοιτούσαν να σβήνει και να χάνεται στις σάρες και τα γκρέμια.

Και σαν η έξοδος τελειώσει και στο αμάξι επιστρέψουμε να φροντίσουμε τους σκύλους μας γεμάτοι εικόνες, σκέψεις, συναισθήματα, νιώθουμε την ανάγκη να ευχαριστήσουμε τον Ύψιστο που μας αξίωσε ακόμη μια φορά να ακούσουμε τον λάλο της ν' αντηχεί αξημέρωτα σε κείνο το πατάρι, που για ακόμη μια φορά αναμετρηθήκαμε τίμια μαζί τους και δοκιμαστήκαμε τόσο μείς όσο και τα ζώα μας περήφανα στο δικό της περιβάλλον, ένα περιβάλλον που για καιρό μας φιλοξένησε και μας έκανε να ξεχάσουμε προβλήματα και άγχη χαρίζοντας μας στιγμές που μόνο μείς καταφέρνουμε να ζήσουμε, να αναπολήσουμε και να χουμε να φέρνουμε στο νου και στα όνειρα μας για όσο καιρό θα μείνουμε μακριά της!

Αυτή είναι για μένα η πέρδικα και αυτός ο περδικοκυνηγός. Κυνηγάμε με σεβασμό και της φερόμαστε όπως της πρέπει. Γιατί τότε θα ήμαστε σίγουροι ότι αυτόν τον θησαυρό θα τον διαχειριζόμαστε ορθά και θα τον χαιρόμαστε για πάντα.

Καλά και ασφαλή κυνήγια με υγεία και όμορφες στιγμές σε όλους μας!