Περιοδικό Άρτεμις : Θέματα

Οι απανταχού μπεκατσάδες ξεκινούν τήν αναζήτησή της, περίπου τίς πρώτες μέρες του Οκτωβρίου. Οι καιρικές συνθήκες παίζουν καθοριστικό ρόλο, καθώς είναι σύμμαχος και συγχρόνως αντίπαλος αν αυτές δεν είναι οι σωστές τιμές για την εποχή. Για νά μπορούμε νά κάνουμε πιο στοχευμένες αναζητήσεις, πρέπει να κρατάμε πάντα τις ημερομηνίες όπου έχουν μπει μπεκάτσες τις προηγούμενες χρονιές. Έτσι ώστε ανάλογα τον καιρό που επικρατεί, νά μπορούμε να κάνουμε πιο στοχευμένη αναζήτηση και να έχουμε την πολυπόθητη συνάντηση μαζί της.

Μετά την παύση της περασμένης κυνηγετικής περιόδου, η απαιτούμενη διακοπή της αγαπημένης μας δραστηριότητας, μας κράτησε μακριά της για περίπου έξι μήνες όπως ορίζει η νομοθεσία. Η αναμενόμενη και πολυπόθητη νέα κυνηγετική περίοδος θά ξεκινήσει στις 20 Αυγούστου. Ευχόμαστε η μητέρα φύση να μας χαρίσει τα θηράματα που μας αναλογούν σε κάθε της εποχή.

Ιρλανδικό σέττερ, ο κόκκινος διάβολος των σκύλων φέρμας. Γεννημένος στα απέραντα μπακατσοτόπια της όμορφης Ιρλανδίας έχει καλά ριζωμένα τα πόδια του στην γη. Η γη αυτή είναι φτιαγμένη από μαύρη (τύρφη) όπου φυτρώνει πάνω της το (ρέικι) το οποίο αποτελεί τροφή για το πουλί που μοιράζεται το χρώμα του Ιρλανδικού σέττερ, με την ονομασία (Red Grouse). Έτσι οι Ιρλανδοί κυνηγοί δημιούργησαν ένα σκύλο φέρμας με ανοικτή και ακούραστη έρευνα, να κυνηγά μεθοδικά το θήραμα, που ήταν διασκορπισμένο στις αχανείς εκτάσεις της Ιρλανδίας.

Ιρλανδικό σέττερ! Τι γίνεται με αυτόν τον κυνηγετικό σκύλο;
Ποιο το ιστορικό του και ποια η αξία του κόκκινου σέττερ;
Αυτός ο σκύλος φέρμας είναι ο πιο σφοδρός και ο πιο παρορμητικός από τα σέττερ!
Χρειάζεται αυστηρή εκγύμναση πριν μπορέσει να χρησιμοποιηθεί στο κυνήγι. Έχει αξιοπρόσεκτα ευαίσθητη όσφρηση, γρήγορη και πλατιά έρευνα με μεγάλη ενεργητικότητα και πολύ σίγουρη φέρμα! Το ιρλανδέζικο σέττερ προέρχεται από την Ιρλανδία. Είναι απόγονος του μεγάλου ηπειρωτικού Επανιέλ και είναι το παλιότερο από τα σέττερ! Το αρχαίο σέττερ, που χρησιμοποιούσαν από πολύ παλιά οι Άγγλοι και Ιρλανδοί κυνηγοί, είχε πολύ πιο ογκώδη μορφή και δύο διαφορετικά χρώματα στο τρίχωμα: το ένα κόκκινο ακαζού και το άλλο άσπρο κόκκινο. Για να ανταποκριθούν σε μια παραξενιά της μόδας, τον 19ο αιώνα, οι Άγγλοι εκτροφείς έκαναν λεπτότερο τον τύπο του σκύλου αυτού με επιμιξίες, Πόιντερ και το αγγλικό σέττερ και κράτησαν, μετά από αυστηρή επιλογή, μόνο τους σκύλους με κατακόκκινο τρίχωμα!