Τα ικανά λαγωνικά “φτιάχνουν” τους κορυφαίους λαγάδες....
Στο κυνήγι του λαγού νομίζω ότι μάλλον δεν υπάρχουν δάσκαλοι, καθηγητές και προφεσόροι, όπως αφήνουν να εννοηθεί κάποιοι λαγάδες, μέσω των αναρτήσεων στο διαδίκτυο. Πιστεύω ότι σε κάθε είδος κυνηγιού που διεξάγεται με συμμετοχή άξιου κυνηγόσκυλου, εκείνο είναι ο βασικότερος πρωταγωνιστής, ειδικότερα όμως στο λαγό τα λαγωνικά έχουν τον πρώτο και τον προτελευταίο λόγο...
Το γεγονός που φέρνει αποδεδειγμένα κάθε χρόνο μια σειρά από λαγοκυνηγούς να πιάνουν κορυφή σε θηραματική απόδοση, ασφαλώς και οφείλεται στην εμπειρία και την μεθοδικότητά τους, ωστόσο κανείς τους δεν θα βρεθεί ποτέ με σκυλιά μετριότητας στο κουμάσι του. Ο καθένας ακολουθεί την δική του τακτική, σημαντικότατο μέρος της οποίας είναι η επιλογή της φυλής που τον ικανοποιεί. Αν ληφθεί υπόψιν πως παγκοσμίως οι φυλές των σκύλων ιχνηλατών ξεπερνούν τις 85, γίνεται σαφές ότι η τελική επιλογή μόνο εύκολη απόφαση δεν είναι.
Ο Γιώργος Σμπιλίρης κυνηγώντας αυτιάδες σε πευκωτά.
Στη χώρα μας, παρά τις όποιες φιλότιμες και σε μερικές περιπτώσεις υποδειγματικές προσπάθειες «πλασαρίσματος» σκύλων ιχνηλασίας κυρίως από την κεντρική και ανατολική Ευρώπη, η απόπειρα δεν καρποφόρησε στο μέτρο που μερικοί θα περίμεναν. Όλες αυτές οι φυλές, θα ήταν τουλάχιστον άδικο να πούμε πως δεν απέδιδαν, ή δεν κυνηγούσαν σωστά ή τέλος πως δεν ταίριαζαν στο εδαφικό ανάγλυφο της χώρας μας, ενώ θα ήταν πολύ δικαιότερο να δεχτούμε πως απλά δεν έπιασαν. Μετά από μια σημαντικά μεγάλη περίοδο αστάθειας, αβεβαιότητας και διαρκών σκαμπανεβασμάτων ως προς τις οριστικές προτιμήσεις των δικών μας λαγοκυνηγών, ο Ελληνικός ιχνηλάτης βρήκε την θέση που του αρμόζει και σήμερα αναμφισβήτητα κυριαρχεί στους κυνηγότοπους.
Η θέση αυτή δεν του χαρίστηκε, αλλά την κέρδισε επάξια με το μυαλό, την μύτη και το φιλότιμο του. Οι επιδόσεις του, κυρίως όμως ο τρόπος έρευνας, το ξεφώλιασμα και η καταδίωξη, ήταν στοιχεία που κέρδισαν τις εντυπώσεις και προοδευτικά οδήγησαν τον έναν μετά τον άλλον τους λαγάδες να τον προτιμήσουν. Το λαγωνικό αυτό αποδείχθηκε πως συγκριτικά με μερικά άλλα - όχι πάντως όλα - είναι πολύ περισσότερο προσεκτικό, λιγότερο φασαριόζικο, ερευνά ιχνηλατώντας και αναζητά τον αυτιά με αξιοθαύμαστη μέθοδο και προσοχή που εντείνεται όσο πλησιάζει στο γιατάκι του.
Για τον Ελληνικό ιχνηλάτη ήταν θέμα χρόνου να πάρει τη θέση που του ανήκει.
Προσωπικά δεν υπήρξα ποτέ λαγάς με “όνομα”, ούτε και προσπάθησα να δημιουργήσω. Αυτή μου την εκτίμηση την βασίζω στα κυνήγια που έχω κάνει, με την συμμετοχή αρκετών φυλών διαφορετικών λαγωνικών και στο τελικό συμπέρασμα που σχημάτισα για τις ικανότητές τους. Δεν έχω την απαίτηση να συμφωνήσουν όλοι οι λαγοκυνηγοί μαζί μου, όμως συνεχίζω να πιστεύω πως τώρα πλέον οι λαγοί απέκτησαν αντίπαλο με ιδιαίτερες ικανότητες. Από την άλλη πάλι, αυτό το θήραμα, μονίμως κυνηγημένο από εναέριους και επίγειους διώκτες, καταφέρνει πάντα να επιβιώνει και να πολλαπλασιάζεται χάριν της μεγάλης προσαρμοστικότητας και της εξυπνάδας του. Ουσιαστικά βρίσκεται παντού και πουθενά. Από τα οργωμένα χωράφια ως τα δασωμένα ταμπάνια και από τους καμπίσιους βιότοπους μέχρι και τις αλπικές βουνοκορφές.
Πολλές από τις συνήθειές του διαφοροποιούνται ανάλογα με την εποχή και τις καιρικές συνθήκες, προσθέτοντας στο κυνήγι του επιπλέον βαθμό δυσκολίας και καθιστώντας το ξεφώλιασμα του γρίφο που λύνεται μόνο από εξαιρετικά λαγωνικά. Είναι αγρίμι πανέξυπνο στην συμπεριφορά, ανθεκτικό στις κακουχίες, ευπροσάρμοστο στην μετεγκατάσταση, πονηρό απέναντι σε οτιδήποτε κρίνει εχθρικό και ταχύτατο στην διαφυγή.
Συνήθως γίνεται περισσότερο ευάλωτος μετά από διάστημα καταρρακτώδους βροχής, ή παρατεταμένου ψύχους, τότε που για να στεγνώσει και να ζεσταθεί αναγκάζεται να αφήσει φωλιές στα δασωμένα και τους βατώνες και να βγει στα περισσότερο ανοιχτά, στην πέτρα και στον ήλιο. Στα ίδια αυτά πετροκόρφια όμως, το κυνήγι και ο εντοπισμός του σε περιόδους ξηρασίας και υψηλών θερμοκρασιών δεν είναι το ίδιο εύκολος.
Σύντομα θα ξαναρχίσει το κυνήγι του, και αρκετοί από τους νεότερους λαγάδες όταν βρεθούν σε κυνηγότοπο με αυτές τις συνθήκες θα με θυμηθούν. Ίσως τότε δικαιολογήσουν την επιμονή μου και οι πλέον δύσπιστοι. Εξαιρετικές οι επιδόσεις τους και στα λιοπύρια της έναρξης. Γιατί και στα “τσιμεντένια” χώματα και στα γκονάρια που ακόμη βγάζουν θερμότητα εκείνη την εποχή και ουσιαστικά οι αναθυμιάσεις χάνονται μονομιάς, μόνο κάποια χαρισματικά λαγωνικά και ανάμεσά τους πολλά από τον Ελληνικό ιχνηλάτη θα μπορέσουν να κυνηγήσουν επάξια και με αποτέλεσμα. Αν θεωρητικά υποθέσουμε πως ανάμεσα στα φτερωτά θηράματα μπορεί να υπάρχουν και τα “εύκολα”, κάτι τέτοιο για το κυνήγι αυτό δεν ισχύει. Λαγός που κυνηγήθηκε με σκυλιά ποτέ δεν θα αποδειχθεί πως ήταν εύκολος.
Οι αντοχές τους σε ακραίες συνθήκες παγετού και καύσωνα είναι ατέλειωτες...
Οι περιστασιακές ευκαιρίες που δίνονται στον τσιχλά του περπατητού ή στον φερματζή περδικάρη να τον τουφεκίσει, δεν περιλαμβάνονται στο λαγοκυνήγι με τους γνωστούς κανόνες. Κανόνες που μεταξύ άλλων λένε πώς σε περιοχές που οι λαγοί “πιέστηκαν” απανωτά από τις συνεχόμενες αναζητήσεις, ενδέχεται πολύ αργότερα, ακόμη και μέχρι το πρώτα εκπαιδευτικά τα σκυλιά μας να βρουν άδειο ή σχεδόν άδειο κυνηγότοπο. Δεν αποτελεί κανόνα, όμως συχνά είναι πολλαπλώς αποδεδειγμένο πως οι λαγοί που ενοχλούνται αδιάκοπα και συστηματικά, φροντίζουν να αλλαξοτοπίσουν για κάποιο διάστημα.
Έχουν γνώση όμως οι προνοητικοί λαγάδες και για τον λόγο αυτό, είτε με Ελληνικούς ιχνηλάτες, είτε με άλλα λαγωνικά, είναι σίγουρο πως όλοι τους και στη νέα περίοδο θα εξορμήσουν σε τόπους με βάσιμες ενδείξεις παρουσία αυτιάδων.
Είναι μεγάλη ευλογία για τους τόπους μας η συνεχιζόμενη εξαιρετικά θετική πληθυσμιακή εικόνα που δίνουν οι λαγοί.
Δυστυχώς όμως το διαρκές έγκλημα της λαθροθηρίας σε βάρος τους παραμένει, και δεν θα μπορούσα να φανταστώ τις προεκτάσεις του, δίχως την παρουσία της Θηροφυλακής.
Όσο θέλουμε όμως να διατηρούμε το δικαίωμα θήρευσης, άλλο τόσο πρέπει να θυμόμαστε και την υποχρέωση προστασίας...