Λαγός, ζώο φυτοφάγο θηλαστικό, ανήκει στην οικογένεια των λαγίδων. Ζώο που ζει σε ποικίλα μέρη και υψόμετρα, με διαφορά από τα υπόλοιπα είδη της ομάδας, ότι αυτός φωλιάζει πάνω από το έδαφος και όχι μέσα του κατά την διάρκεια της ημέρας. Φτάνει τα τέσσερα με έξι κιλά συνήθως βάρους, αλλάζει χρώμα στο τρίχωμα του ανάλογα με τις εποχές και τις συνθήκες και γεννά από μία έως πέντε φορές ετησίως. Αφού γεννήσει, διατηρεί λίγο όλα τα νεογνά συγκεντρωμένα και αργότερα, προκειμένου να τα προστατεύσει από τους πολλούς επίδοξους θηρευτές τους, άρπαγες και επιβλαβή, τα διασκορπίζει σε διαφορετικά σημεία στην περιοχή που έχει επιλέξει τα οποία θηλάζει μια φορά την ημέρα αφού ο ήλιος έχει δύσει και διαμένει δίπλα τους για λίγο, προκειμένου να μην γίνουν λεία.

Χαρακτηρίζεται ως νυχτόβιο ζώο, και κατά τη διάρκεια της νύχτας έχει καταγραφεί η περισσότερη δραστηριοποίηση του για την κάλυψη βασικών του αναγκών, όπως η τροφοληψία, το ζευγάρωμα. Για το κυνήγι του λαγού, γίνονται αναφορές από αρχαιοτάτων ετών και μάλιστα γύρω από αυτό είχαν εφαρμοστεί διάφορες τεχνικές θήρας. Ο Ξενοφώντας αναφέρει και την μέθοδο κυνηγιού του με χρήση σκύλων, κάτι που απεικονίζεται και σε πολλά αντικείμενα τέχνης της τότε εποχής αλλά και των μεταγενέστερων.

Με τα αγαπημένα μου σκυλιά.

 Ο σοφός λαός χρησιμοποίησε το λαγό ακόμη και σε παροιμίες, προκειμένου να χαρακτηρίσει ή να δώσει έμφαση σε κάτι. Ο απερίσκεπτος χαρακτηρίστηκε από την φράση “λαγός την φτέρη έσειε, κακό της κεφαλής του”. Ο υπερβολικός με το “μου 'ταξε λαγούς με πετραχήλια”, ο δειλός με την φράση “έχει λαγού καρδιά” οι ανόμοιοι με την ρήση “άλλα τα μάτια του λαγού κι άλλα της κουκουβάγιας” καθώς και άλλες πολλές που όλοι γνωρίζουμε.

Σαν έδεσμα πάντα θεωρείτο εκλεκτό και ήταν φίλεμα ιδιαίτερο και μοναδικό σε ανθρώπους που τύγχαναν εκτίμησης. Όπως και με την πέρδικα, την τρυγόνα, την λαφίνα, πέρασε κι αυτός με την σειρά του σαν στοιχείο ιδιαίτερο στην παράδοση και τη λαογραφία του τόπου μας. Τραγουδήθηκε, έγινε ποίημα, ζωγραφιά, κέντημα και κόσμησε στιγμές και γωνίες της καθημερινής μας ζωής. Αφού προσεγγίσαμε κάτι λίγο από τον τρόπο ζωής και του ειδικού βάρους αυτού του ενδημικού θηράματος ας περάσουμε σιγά σιγά στο μερακλίδικο και άλλοτε μοναχικό ή παρεϊστικο κυνήγι του!

Ο λαγός στον ντορβά και τώρα μένει να κανονιστεί από την παρέα σε ποιανού το σπίτι θα τον τιμήσουν.

Λαγοκυνήγι.

Ένα από τα συναρπαστικότερα κυνήγια που τις περισσότερες φορές θυμίζει παιχνίδι στρατηγικής. Ο καθ' όλα προικισμένος από την φύση λαγός, απόλυτος γνώστης του φυσικού του περιβάλλοντος απέναντι σε σκύλο ή ομάδα σκύλων και άνθρωπο. Ζώο επί των πλείστων νυχτόβιο, επιφυλακτικό, έξυπνο και καπάτσο θα κάνει τα αδύνατα δυνατά για να κρύψει οποιοδήποτε στοιχείο μπορεί να τον προδώσει και να κάνει το ξεφώλιασμα του σταυρόλεξο για δυνατούς λύτες. Πριν φωτίσει η νέα μέρα, αυτός θα φροντίσει να μαζευτεί προσεχτικά στο γιατάκι του, αφήνοντας τις βοσκές και τα νυχτοπερπατήματα αφού προηγουμένως κάνει τα γνωστά του τσαλίμια και κόλπα, προσπαθώντας να γεμίσει τον τόπο ντορούς, πότε σούρνωντας κοντά, πότε με σάλτα μεγάλα και φυσικά με τα πολλά “κεντήματα” ή σταυρώματα, που γαζώνει την περιοχή γύρω από το τελικό του πιάσιμο!

Εδώ θα τονίσω το πρώτο για μένα πάντα προτέρημα του καλού λαγόσκυλου, που δεν είναι άλλο από την καλή και ξεκάθαρη μύτη. Σκύλος που μένει πολύ στα παιχνίδια του λαγού, που μπερδεύεται και κάνει πολλά πισωγυρίσματα, μένει στις βοσκές του και δύσκολα φτάνει στο κρέας του. Μιας και έπιασα νωρίς τα σημεία του λαγόσκυλου που μου αρέσει να βλέπω και ζητάω στα σκυλιά μου, θα πω ότι μια καλή μύτη είναι άχρηστη αν δεν υπάρχει επιμονή, πάθος για θήραμα, μυαλό να διαχειρίζεται και να αξιοποιεί τα όσα οι αισθήσεις καταγράφουν, αν δεν έχει αίσθηση του χώρου που κινείται και προσανατολισμό σε δάση, ή σφικτά μέρη και φυσικά... φωνή τόσο στο ξεφώλιασμα όσο και στην δίωξη. Όσοι ασχολούμαστε με το λαγό, πιστεύω ότι δεν αλλάζουμε πολλές στιγμές μ' εκείνη την “συναυλία” των σκύλων μας. Άσχετα με την φυλή που επέλεξα εγώ να κυνηγώ το λαγό για τους προσωπικούς μου λόγους, έχω να πω ότι καλά λαγόσκυλα υπάρχουν σε όλες τις φυλές.

Πάντα στο φως, μόνο έτσι σου αξίζει να σε κυνηγάν, λέει ο Χρ. Καλαμίδας.

Η επιλογή των σκύλων είναι πολλές φορές υποκειμενική υπόθεση και ο καθένας επιλέγει ανάλογα με τον τρόπο που κυνηγά, το μέρος που κυνηγά ακόμη και τις συνήθεις συνθήκες του τόπου του. Σε κάθε φυλή όμως, υπάρχουν γραμμές που ξεχωρίζουν, που διατηρούν τα χαρακτηριστικά τους, τα διαιωνίζουν και η επιλογή εκτός της υποκειμενικότητας παίρνει και χαρακτήρα παρακολούθησης, γνώσης και ενημέρωσης. Με τα όσα κατάφερα να μάθω κυνηγώντας και παρατηρώντας τα σκυλιά μου αλλά και σκυλιά φίλων και γνωστών, ίσως εδώ υπάρχει η μεγάλη διαφορά και η απάντηση στο γιατί ναι στο καθαρόαιμο και όχι στο ημίαιμο. Ο σκύλος ιχνηλάτης αρχίζει να δείχνει στοιχεία του τι μας περιμένει σαν γίνει κοντά χρονιάρικο και θα μπει στην ομάδα σιγά σιγά και μετά από ακόμη δύο ή τρεις σεζόν θα μπορέσω να μιλήσω για ένα σκυλί με καλά στοιχεία και μέλλον, ένα σκύλο που θα επενδύσω και άλλο χρόνο και άλλη βενζίνη για να γίνει ο επόμενος δάσκαλος στις εξόδους μου. Έχοντας λοιπόν εικόνες και σκέψεις σκύλων που είχα ή έχω και επιθυμία μεγάλη να συνεχίσω να έχω σκύλους ανάλογους, με τυχαία ζευγαρώματα, όσο καλά κυνηγετικά ζώα και αν είναι οι γεννήτορες, ξέρω ότι δεν θα υπάρχει σταθερότητα, ομοιομορφία, ούτε μετάδοση χαρακτηριστικών.

Δυστυχώς στον τόπο μου, στερούμαστε εκπαιδευτηρίου, οπότε εύκολα κανείς καταλαβαίνει ότι δεν έχω ούτε ευκαιρίες πρώιμες, ούτε τον χρόνο και την πολυτέλεια να παρακαλώ την τύχη να φανεί γενναιόδωρη. Για μένα η εισαγωγή του κουταβιού μου στα χούγια του αυτιά, γίνεται σταδιακά. Σαν έρθει στην ηλικία που πιστεύω μπορεί να αποτυπώνει ολοκληρωμένες φάσεις και να συμμετέχει σε αυτές, το λύνω μαζί με ένα έμπειρο σκύλο, δευτεράντζα που λέμε πολλοί, για να έχει την πρώτη και σίγουρα λίγες ακόμη φάσεις με δάσκαλο μπροστά του. Αφού περάσει αυτό το στάδιο, το λύνω μονάχο του, σε μέρος που ξέρω ότι βαστά λαγό, απουσιάζει (αν σήμερα μπορεί να απουσιάζει) η αλεπού και το αφήνω σιγά σιγά να ξεδιπλώνει τόσο τις χάρες του όσο και τα μειονεκτήματα του. Το λαγόσκυλο θέλει επαναλήψεις, εξόδους πολλές, εικόνες και βιώματα και μόνο τότε θα πούμε ότι δεν “καταδικάσαμε” εμείς την πιθανή εξέλιξη του με την αδιαφορία ή την τεμπελιά μας…

Ο κόσμος λέει επίσης “δείξε μου τον σκύλο σου να σου πω τί κυνηγός είσαι” και κάπου εδώ όλοι ερχόμαστε και αναλογιζόμαστε πριν εύκολα πούμε ακόμη ένα κουτάβι στην ομάδα, πόσο έτοιμοι είμαστε και πόση διάθεση έχουμε να του προσφέρουμε επαναλήψεις και βιώματα κυνηγετικά προκειμένου να το... βγάλουμε. Το ξεκαθάρισμα των ντορών των τριχωτών και η καθιέρωση στη μύτη και το μυαλό ενός νεαρού λαγόσκυλου σαν μοναδική επιθυμητή αυτής του αυτιά, είναι υπόθεση που προβληματίζει πολλούς μας και ο καθένας μας ακολουθεί και εφαρμόζει το δικό του επιβεβαιωμένο τρόπο. Η χρήση ηλεκτρικών βοηθημάτων στις μέρες μας είναι μια λύση που πρέπει να γίνεται με σύνεση και αφού έχει διαπιστωθεί η παραβατική συμπεριφορά και όχι με το νομίζω. Πάντα με το είδα και βλέπω!

Ένα καλό λαγόσκυλο για να χαρακτηρίζεται καλό δεν φτάνει μόνο να βγάζει και να κλαίει το λαγό, να αδιαφορεί για οποιοδήποτε ντορό βρίσκει (αλεπού, ζαρκάδι, γουρούνι) πέραν του λαγού, χρειάζεται για μένα πάντα, να μην κόβει αζιμούθιο και άλυσο σε άσκοπες έρευνες και να κυνηγά για το τουφέκι του αφεντικού του και όχι για την πάρτη του. Ένα ολοκληρωμένο λαγόσκυλο, είναι ο σκύλος που όταν το λύσουμε θα κυνηγήσει λαγό σε οποιοδήποτε τερέν και με οποιεσδήποτε συνθήκες υπάρχουν. Δεν επηρεάζεται, μένει αναπόσπαστο και η μόνη του έγνοια είναι να καταφέρει να βρει λαγό! Εδώ θα μου επιτρέψετε να συμβουλέψω τους νεότερους, να μην αγοράσουν σκυλί ξεκινημένο ή έτοιμο αν δεν δοκιμαστεί και ακόμη καλύτερα με τον άνθρωπο που έχει έως τότε αφεντικό ο σκύλος, για να μπορέσει να δείξει το επίπεδο που βρίσκεται και να ξεδιπλώσει τις αρετές του αστρεσάριστος από άγνωστα πρόσωπα και περιβάλλον. Επίσης για αγορά κουταβιού, καλό είναι να έχουμε εικόνα των γονέων και ακόμη καλύτερα να έχουμε κάνει έξοδο ακολουθώντας τους, για να έχουμε προσωπική άποψη και γνώμη.

Γ. Καϊμάρας στο τέλος μιας επιτυχημένης εξόρμησης.​

Ο σωστός λαγοκυνηγός, αυτός που σέβεται τόσο τα σκυλιά του, τα μέρη που κυνηγά αλλά και το θήραμα, θα είναι πάντα εγκρατής και μετρημένος τόσο στα λόγια του, όσο και στα νούμερα που δείχνει, γιατί η ποιότητα δεν συμβαδίζει απαραίτητα με την ποσότητα. Ακόμη και από τις κακαράντζες που βρίσκει ξέρει τι θα βρει μπροστά του και αναλογίζεται αν πρέπει να λύσει και αν πρέπει να σηκώσει το τουφέκι. Είναι απόλυτος γνώστης της κατάστασης των λαγών στην περιοχή που κυνηγά και ο εν δυνάμει διαχειριστής της. Τα νούμερα και η ποσότητα των λαγών δεν έχουν καμία αξία, αξία έχει να σεβόμαστε το θήραμα που κυνηγάμε, να το θηρεύουμε παλικαρίσια, στο δικό του περιβάλλον, έχοντας τα ένστικτα και τις άμυνες του σε πλήρη εγρήγορση και να το προστατεύουμε από την κάθε παράνομη θήρευση του. Ήδη έχει αρκετούς φυσικούς εχθρούς να προσπεράσει, ας είναι ο άνθρωπος, ο τελευταίος στην λίστα αυτήν. Προστατεύοντας τον, μόνο έτσι θα μπορέσουμε να αφήσουμε παρακαταθήκη στις επόμενες γενιές αυτό το πανέμορφο και ελεύθερο ακόμα κυνήγι λαγού που έχουμε στην χώρα μας και θα καταφέρουμε να μοιραστούμε στιγμές με τα παιδιά και τα εγγόνια μας μοναδικές, χαμένοι κάπου μακριά από το σύγχρονο κόσμο, τρώγοντας καθισμένοι κατάχαμα και ακούγοντας αχνά, το λάλο της φλογέρας, να σκορπά σκοπούς ποιμενικούς, βγαλμένους θαρρείς από μύθους και μολοήματα με πανέμορφες νεράιδες και τον τραγοπόδαρο θεό Πάνα...

Καλή κυνηγετική σεζόν σε όλους, με ποιότητα και όμορφες στιγμές, απλές, ζεστές και ιδιαίτερες!