Όλες οι φυλές δίνουν κορυφαία μπεκατσόσκυλα.
Η σειρά είναι και θα παραμείνει πάντα ίδια. Την αρχική επιλογή του κουταβιού, ακολουθεί η φροντίδα για σωστή ανάπτυξη και αμέσως μετά τα διάφορα στάδια της εκπαίδευσης. Για να φτάσει στην ολοκλήρωση αυτός ο κύκλος απαιτείται προσπάθεια, επιμονή και χρόνος που δεν είναι πάντα ίδιος για όλες τις φυλές. Αργά ή γρήγορα όμως έρχεται η πρώτη μαγική εικόνα...
Δεν υπάρχει θήραμα που να μην προσφέρει συναρπαστικές εικόνες στον κυνηγό και βέβαια δεν υπάρχει κυνηγός φέρμας που να ένιωσε περισσότερες συγκινήσεις από όσες σε κυνήγι μπεκάτσας. Ωστόσο, μεταξύ μπεκατσάδων ποτέ δεν θα υπάρξει ομοφωνία σχετικά με το ποιά φυλή είναι η καταλληλότερη γι αυτό το θήραμα. Συνήθως περισσότερο αντικειμενικοί στις απόψεις τους είναι εκείνοι που δεν κόλλησαν με μια μόνο φυλή, αλλά διαθέτουν εμπειρίες από κυνήγια με πολλά και διαφορετικά σκυλιά. Αυτοί λοιπόν θα πουν πως το καλό μπεκατσόσκυλο δεν είναι θέμα ράτσας, αλλά αφορά τον κάθε σκύλο ξεχωριστά, όπως και τα χαρίσματα που διαθέτει.
Η ευαισθησία στην όσφρηση είναι το πρώτο ζητούμενο και από αυτήν εξαρτώνται όλα τα υπόλοιπα. Χωρίς μύτη... θήραμα δεν εντοπίζεται. Όλα την διαθέτουν, όχι όμως στον ίδιο βαθμό. Εκείνα που έχουν την πλέον δυνατή όσφρηση γρήγορα θα ξεχωρίσουν. Θα τα δούμε πολλές φορές με ευνοϊκό άνεμο να αρπάζουν την αναθυμίαση ακόμα και από αποστάσεις δεκάδων μέτρων. Τέτοιοι σκύλοι αποκτούν επιπλέον πλεονέκτημα ειδικά απέναντι στην μπεκάτσα, αφού δεν θα την σφίξουν, δεν θα την πιέσουν και η ίδια σπανίως θα ξεσηκωθεί.
Με την εξυπνάδα τους κάποια σκυλιά θα ξεχωρίσουν πολύ νωρίτερα.
Αν το κουτάβι μας στα ξεκινήματα του μας δώσει τέτοια δείγματα, είναι σίγουρο πως μετά από λίγες ακόμα επαφές με θήραμα, περνά από το στάδιο του πολλά υποσχόμενου σ' εκείνο της απόλυτης καθιέρωσης.
Γιατί αυτό το σκυλί, παράλληλα με την μύτη θα μας δείξει ότι δουλεύει και με την εξυπνάδα του. Θα διατηρεί σταθερή φέρμα στο μπλοκαρισμένο πουλί, θα την ποντάρει διαρκώς και από απόσταση αν εκείνη περπατήσει, θα μένει τελείως ακίνητο ακόμα και όταν ο αφέντης του κινείται για να πλησιάσει στην βολική θέση. Όλες τούτες οι γραφές, είτε δικές μου είναι είτε άλλων, στην ουσία περιγράφουν τους κανόνες. Υπάρχουν όμως και οι εξαιρέσεις, αρνητικές και θετικές. Στις θετικές θα μετρήσουμε ότι κάποιοι σκύλοι, ακριβώς πάνω σε κυνήγι μπεκάτσας μας δίνουν εικόνες που μαρτυράνε πως πράγματι έχουν ένα κλικ παραπάνω εξυπνάδας. Θα τους δούμε μετά από ένα μακρινό ξεσήκωμα να μην πηγαίνουν πάνω στη θέση με τον ζεστό ντορό, αλλά να σπάνε την φέρμα και να συνεχίζουν την έρευνα, όπως θα δούμε και μερικούς φερμαρισμένους να αλλάζουν σημείο επαφής με το θήραμα, ώστε να προκαλέσουν διαφυγή που θα προσφέρει ευκολότερο στόχο στον κυνηγό. Αν το σκυλί μας έχει τέτοια χαρίσματα θα τα βγάλει με όποιο ρυθμό κι αν τον μάθαμε να κυνηγά.
Κάπου εδώ ξεκινάει ένα άλλο κεφάλαιο που πάλι προκαλεί διαφωνίες μεταξύ των μπεκατσάδων. Οι λάτρεις της κοντινής έρευνας ικανοποιούνται βλέποντας ένα σκύλο να ψάχνει μπροστά τους, να ακούνε κοντινά το κουδουνάκι και να ψάχνει αδιάκοπα όλο το βουνό. Η εμπειρία λέει πως ένας τέτοιος σκύλος θα αποδώσει τα μέγιστα ερευνώντας σε ντούσκα, οξιές, έλατα και σε ανοιχτούς τόπους. Θα κουράσει όμως γρήγορα τον κυνηγό, γιατί θα είναι αναγκασμένος να τον οδηγεί σε σημεία που ο ίδιος πιστεύει πως υπάρχουν πουλιά. Αυτός ο σκύλος θα προσφέρει θέαμα και αποτέλεσμα μόνο όταν υπάρχει αφθονία θηραμάτων. Σε κάθε άλλη περίπτωση είναι βέβαιο πως όπου κι αν τον οδηγήσουμε, πάντα μεγάλο μέρος του κυνηγότοπου να παραμένει ανεξερεύνητο. Μειονεκτεί όμως και στα δύσβατα, εκεί που ο κυνηγός δεν έχει πρόσβαση. Συνηθισμένος να κινείται κοντά μας δεν θα τρυπώσει στα σφιχτά, δεν θα απομακρυνθεί ψάχνοντας κάτω από σκεπαστά, πυκνά και ανήλιαγα. Όλα αυτά όμως είναι θέμα επιλογής τρόπου κυνηγιού της μπεκάτσας από μέρους του κυνηγού και ανάλογης προετοιμασίας του κουταβιού κατά την εκπαίδευση.
Η πρώτη μπεκάτσα μένει για πάντα στις αναμνήσεις.
Η άλλη πλευρά προτιμάει τα ζώα της μεγάλης, της ανοιχτής έρευνας. Σε αυτή την περίπτωση ο σκύλος οδηγεί το αφεντικό του. Αυτός επιλέγει που και πως θα ερευνήσει. Αυτή η μέθοδος είναι συνήθως περισσότερο αποδοτική ακόμα και σε περιοχές που κρατούν λίγες μπεκάτσες, αφού ο τόπος θα ερευνηθεί περισσότερες φορές και σε πολύ μεγαλύτερη έκταση. Τα μπεκατσόσκυλα ανοιχτής έρευνας κυριολεκτικά σταυρώνουν κυνηγότοπους κάθε βαθμού δυσκολίας και πολλές φορές θα αναγκαστούμε να πάμε στην φέρμα τους ακουστικά, χωρίς όμως και να τα βλέπουμε λόγω συνθηκών πυκνής, αδιαπέραστης βλάστησης.
Αυτά τα σκυλιά θα σαρώσουν αμφίπλευρα τα ρέματα, θα ανέβουν στις ορθοπλαγιές, θα κάνουν φιδίσιες περασιές στις πυκνούρες, την ώρα που απλώς ο κυνηγός θα τα παρακολουθεί, ίσως και μόνο με τον ακουστικό τους ήχο. Ερευνώντας ανοιχτά, πολύ γρήγορα θα απαντηθεί το ερώτημα αν η περιοχή έχει πουλιά και θα το κάνουν εύκολα δίχως κούραση από σπατάλη δυνάμεων. Όπου όμως κι αν τον πάμε, όπως και αν τον μάθουμε να κυνηγά, το ζητούμενο είναι να δούμε τι μπορεί να κάνει. Αν έχει τα προσόντα και τα χαρίσματα που χρειάζονται, τότε η πρώτη εκείνη μαγική στιγμή δεν πρόκειται να αργήσει.
Αν είναι από εκείνους που εύκολα μπορούν να συνδιαχειρίζονται ταυτόχρονα πάθος, μύτη και εξυπνάδα, τότε είτε κοντινός είτε μακρινός, την εικόνα που ζητάμε θα μας την δώσει, την δικαίωση στους κόπους μας θα την φέρει.
Όπως ένας “υποσχόμενος” κούταβος που πρωτοβγήκε τον περυσινό Φλεβάρη, και ενώ δεν είχε ξαναδεί βελουδομάτα, στην πρώτη τους συνάντηση την αισθάνθηκε κάπου κοντά του σαν ζεστό θήραμα, την έψαξε, την εντόπισε, την πλησίασε και την φερμάρισε αθόρυβα και προσεχτικά. Δεν ήξερε τι ήταν, όμως την ένιωθε προκλητικά κρυμμένη και έπρεπε να βεβαιωθεί, δίχως να την τρομάξει. Ήταν γραφτό τη μέρα εκείνη να γίνει αυτός πρωταγωνιστής, χαρίζοντας θέαμα, που τόσο καιρό περιμένει ο κάθε κυναγωγός, αφού για μια τέτοια στιγμή καρτερά μήνες... Και γίνεται ακόμη σπουδαιότερη η συμμετοχή του γιατί την μπλόκαρε περίτεχνα μέσα σε μια δύσκολη, σπηλαιώδη πουρνάρα, αλλά και γιατί μας περίμενε επί τόπου για ώρα ώσπου να φτάσουμε, χωρίς να την “σφίξει¨παραπάνω... Άν έχει..., θα μας τα δώσει όλα ο κούταβος μας στο ξεκίνημά του και διαρκώς θα ανεβαίνει. Καλό θα είναι όμως να μετράμε και τις αντοχές του. Νεαρός είναι και θέλει προσοχή.
Σωστή εκπαίδευση και όλα θα έρθουν στην ώρα τους.
Η τακτική συχνότητα του κάθε φορά και από λίγο θα τον βελτιώσει ταχύτατα και θα τον κάνει δυνατό, ενώ τα πολύωρα και μονομιάς κυνήγια θα τον κάψουν. Μπορεί στην εποχή της μπεκάτσας να μην υπάρχει το καμπίσιο λιοπύρι, οι κολιτσίδες και τα άγανα, όμως το βουνό και το δάσος είναι περισσότερο κουραστικά. Το υγρό τοπίο, τα εμπόδια, το χιόνι, τα αγκάθια, η βροχή και το κρύο, είναι παράγοντες που πρέπει να συνυπολογίζονται στο ξεκίνημα του κάθε νεαρού κυνηγόσκυλου.
Γιατί στο κυνήγι της μπεκάτσας μας χρειάζονται όχι μόνο ικανά αλλά και δυνατά σκυλιά.
Από τον Οκτώβρη και μετά λοιπόν, πολλά νεαρά κουτάβια θα πάρουν πορεία προς την καταξίωση. Θα ανήκουν σε όλες τις γνωστές φυλές, όλα τους θα πάρουν τα πρώτα τους πουλιά, όμως σίγουρα κάποια από αυτά θα ξεχωρίσουν. Έτσι άλλωστε γινόταν πάντα.