Κοιτώντας πίσω στα χρόνια, ως γνωστό, ο άνθρωπος συνέλεγε τη τροφή του από τη φύση και το κυνήγι ήταν ο μοναδικός τρόπος εξασφάλισης πρωτεΐνης. Ο κυνηγός σε αυτές τις κοινωνίες δεν ήταν ένας απλός κρίκος της αλυσίδας. Ήταν ένας κομβικός ρόλος, ο οποίος υπηρετούνταν, αυστηρά, από τους ικανότερους άνδρες που εξασφάλιζαν την ευημερία μιάς ολόκληρης κοινότητας. Τα χρόνια περνούσαν και ο μύθος, το δέος, το κύρος και η αποδοχή στο πρόσωπο του καλού κυνηγού, από το σύνολο, προσέφερε αίγλη στα αρσενικά. Έγινε τίτλος τιμής, ο οποίος προκαλούσε, θαυμασμό και υστεροφημία. Κυλώντας ο χρόνος και στα τελειώματα του 18ου αιώνα, στη καλλιμάρμαρη πρωτεύουσα των Κυκλάδων Σύρο, το 1893 συγκεκριμένα, η ίδρυση του πρώτου κυνηγετικού συλλόγου στον ελλαδικό χώρο, αποθέωσε κυριολεκτικά τον κυνηγό και το κυνήγι.