Περιοδικό Άρτεμις : Υδρόβια θηράματα

Κανείς ποτέ δεν αμφισβήτησε πως οι συνάδελφοι εκείνοι που έχουν την τύχη να κυνηγήσουν κοντά στον τόπο διαμονής τους, έχουν ταυτόχρονα και το πάνω χέρι. Γνωρίζουν την περιοχή, ξέρουν τα καλά σημεία και κάπου προς τις αρχές του Ιουλίου έχουν κάνει τις επιλογές τους, βασισμένοι μόνο στις δικές τους εκτιμήσεις.

“Αξημέρωτα μπήκαμε στο βάλτο. Με τους φακούς στα χέρια περνούσαμε τις κακοτοπιές, ώσπου βγήκαμε στις μεγάλες λάκες. Οι καλαμιές λύγιζαν τραγουδώντας το μοναδικό εκείνο τραγούδι της λίμνης και ο αέρας που λυσσομανούσε τις έσπρωχνε να χαμηλώσουν κι άλλο. Ένα βιαστικό παπί ήρθε να στρωθεί μπροστά μας και λίγο μετά ο υδροβιότοπος ξυπνούσε με την δική του χορωδία.

Μέχρι και λίγα χρόνια νωρίτερα, τα μπεκατσίνια παρέμεναν σχεδόν τελείως άγνωστα για την συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων κυνηγών. Αντίθετα, όσοι εξορμούσαν τριγύρω από βάλτους, ποτάμια και ποτιστικούς κάμπους ήξεραν για τη νοστιμιά, την θεαματικότητα, αλλά και την δυσκολία που είχε το κυνήγι τους.