Όλα ξεκίνησαν κάπου στην ηλικία που ζητούσα έντονη δράση στη ζωή μου και η απαίτηση αυτή πέρασε και στα κυνήγια μου. Τη δράση και την ένταση αυτή, κυνηγετικά τη βρήκα στο κυνήγι του βάλτου. Ο γεμάτος εκπλήξεις και χρώματα βιότοπος, οι δύσκολες καιρικές συνθήκες, η προσοχή και η επιλογή στην τουφεκιά. Η μετάβαση και η επιστροφή στον κόσμο από ένα άλλο του κομμάτι, άγνωστο στους πολλούς, ακόμη και η δυσκολία ανάκτησης και ανεύρεσης του θηράματος ήταν κάποια συστατικά του που με εξιτάρησαν και με κέρδισαν κατά κράτος. Δάσκαλο και οδηγό μου στα πρώτα μου βήματα μα και στην εξέλιξη δεν είχα. Μάθαινα μόνος κυνηγώντας, μέρα με τη μέρα και μέσα από τα λάθη και τα σωστά που έκανα.
Ξεκίνησα στη λίμνη του Χαλικιόπουλου στην Κέρκυρα, αλλά αναγκαστικά μετατοπίστηκα όταν ήρθε η απαγόρευση της στις εκβολές του Καλαμά. Παρατηρούσα, μάθαινα δίχως βοήθεια τις συμπεριφορές των πουλιών στα μπασίματα, στις αλλαγές του καιρού, στην πίεση αλλά και σε συνθήκες ηρεμίας. Είχα αρχίσει να αποκτώ εμπειρία και κει που νόμιζα ότι έμαθα, έπιασα τον εαυτό μου αρκετές φορές σίγουρο και υπερόπτη, θεωρώντας ότι τα είχα μάθει όλα και κει έστησα το πρώτο μου αξίωμα για το κυνήγι της πάπιας, “ποτέ δε θα το καταλάβεις το παπί”.
Αυτά με έκαναν να το πώ με τις συμπεριφορές τους. Σήμερα με ήλιο και καλοκαιρία, με θερμοκρασία 20o πατημένους πάνω από το 0o, όλη μέρα παίζουν πολλά, ενώ την ερχόμενη εβδομάδα με γύρισμα του καιρού και πτώση αισθητή της θερμοκρασίας παίζουν λίγα από δαύτα. Είπα ότι έστησα το πρώτο μου αξίωμα… Λάθος! Το δεύτερο ήταν. Το πρώτο το έφτιαξα από πολύ νωρίς. “Ο βαλτοκυνηγός έχει πάντα μαζί του σκύλο”. Οι οριακές τουφεκιές, ο άνεμος και η ένταση του, τα ρεύματα των νερών, τα κοψόφτερα πουλιά που έχουμε, το δύσκολο και επικίνδυνο πάτημα σε βούρκο,καλάμια μόνο ο σκύλος μπορεί να ξεπεράσει.
Από νωρίς λοιπόν, εν έτη 1993 απέκτησα το πρώτο μου λαμπραντόρ. Είδα μεγάλη διαφορά στα κυνήγια μου, στο ντορβά μου αλλά πολύ περισσότερο όλων τώρα πλέον δεν ήμουν μόνος! Στο νου και την ψυχή μου πάντα θα ζει η Λαμπραντορίνα μου η Μπέμπα. Μια σκύλα που πλαστήκαμε μαζί βαλτοκυνηγοί στον Καλαμά και φτάσαμε να συνεννοούμαστε με τα μάτια. Στιγμές μοναδικές που έδειχνε την αγάπη και την αφοσίωσή της, καθώς και τα ένστικτα με μοναδικές κινήσεις, απορταρίσματα και ασύλληπτη συνεργασία. Με την απαγόρευση του Καλαμά τώρα, μεταφέρθηκε ο τρόπος ζωής μου οριστικά στον Έβρο.
Έβρος… μέρος μαγικό, ονειρεμένο και βασιλικό για το κυνήγι της πάπιας και όχι μόνο. Χήνες, φάσσες και άλλα είδη θηρεύσιμα με τις αλλαγές του καιρού τον γεμίζουν. Ένας τόπος που προκαλεί δέος κι απαιτεί σεβασμό, γνώση πολύ προσοχή γιατί ένα λάθος σου, μπορεί να σου στοιχίσει τη ζωή. Ένας τόπος με έντονες και ακραίες εναλλαγές του καιρού. Όταν αποφασίσουμε να ζήσουμε την απόλυτη εμπειρία στον Γκιαούρ Οντά, θεωρώ πώς το πρώτο μας μέλημα είναι ένα καλό και πλήρες φαρμακείο. Μπότες για μένα δύο ζευγάρια, ένα λεπτές κι ένα χοντρές, ποιοτικές κάλτσες να υποστηρίξουν την μπότα, ισοθερμικά και σίγουρα ένα πολύ καλό ζευγάρι γάντια και όχι νεοπρέν. Δεν θα μιλήσω για φούτερ και φόρμες που λίγο πολύ όλοι μας κουβαλάμε παντού, αλλά θα πω για την ανάγκη ενός απόλυτα στεγανού και διαπνέοντος μπουφάν που είναι η ασπίδα μας σε κάθε καιρό. Ένα καλό και σίγουρο κρεμαστάρι και όχι πουλιάστρα όμοια με αυτήν που πάμε στην τσίχλα, οπωσδήποτε έναν καλό φακό που αν γίνεται να έχει επιλογή έντασης.
Για να μεταφερθούν αυτά και να είναι χρηστικά απαιτείται ένας αδιάβροχο σάκος. Ποτέ δεν ξεχνούμε πίσω το καλό μας μαχαίρι κι οπωσδήποτε την σφυρίχτρα, που εύχομαι αχρείαστη να είναι, αλλά αν χρησιμοποιηθεί ίσως αυτή να είναι η ακουστική γέφυρα και δρόμος μας προς την σωτηρία. Τα όπλα μας θα πρέπει να είναι καλά καθαρισμένα, χωρίς υπολείμματα λαδιού γιατί ένα καλό κρύο θα το κάνει μη λειτουργικό και ας έχουμε μαζί και ένα καλό λιπαντικό, με προδιαγραφές ίδιες με τον τόπο και το κυνήγι που θα κάνουμε.
Στα φυσίγγια τώρα ξεκινάμε από 34 και κλείνουμε ανάλογα τις καιρικές συνθήκες μάξιμουμ για μένα πάντα στο 40γρ. Στην καλύβα μου μένω από έναν εως τέσσερις μήνες κι ασχολούμαι με το κυνήγι, το ψάρεμα, τις φωτογραφίες καθώς παρατηρώ τη ζωή, όμως εκεί βρίσκω το γιατρικό για να γυρνώ δυνατός και να παλεύω όπως όλοι μας τη ζωή. Οι άνθρωποι του Δέλτα είναι πολύ φιλόξενοι κι απλοί και ο χρόνος που περνάς μαζί τους σε αποφορτίζει και διώχνει προβλήματα και άσχημες έγνοιες. Ίσως η ζωή στην καλύβα πριν και μετά το κυνήγι είναι ένα στοιχείο που τους δίνει ακόμη περισσότερα.
Φίλοι, γνωστοί, συγγενείς τα μέλη που απαρτίζουν μια παρέα, ζουν στιγμές μοναδικές, στιγμές χαλάρωσης, δεσίματος, αποσυμπίεσης. Το πρωινό ξύπνημα, το κολατσιό μαζί με τα ζεστά ροφήματα, το μαγείρεμα, η καθαριότητα της καλύβας, το τσιπουράκι με τον μεζέ και οι ιστορίες που λέγονται πίνοντάς το, το χάσιμο της μέρας, το φύλαγμα της αναμμένης στόφας, το καλαμπούρι και το πείραγμα στη βάρκα μέσα, σε συνδυασμό με το μοναδικό τοπίο είναι αυτά που θέλεις το χρόνο να φρενάρεις και να μείνεις εκεί.
Η επιλογή των “πόστων” που θα κυνηγήσουμε, είναι το θέμα που μονοπωλεί πολλές φορές τη κουβέντα μας, μιας και τα πουλιά έχουν συγκεκριμένα πόστα, πλην των μπασιμάτων και πρέπει να υπάρχει σωστή χρήση και διαχείριση αυτών. Από τις 10 Οκτωβρίου ξεκινούν να μπαίνουν πουλιά μέχρι του Αγίου Νικολάου το Δεκέμβρη. Μετέπειτα έχουμε να κάνουμε με πιασμένα πουλιά και το Γενάρη αν μας καταδεχτούν και με χηνάρια, με εξαιρετικά σκληρές και δύσκολες καιρικές συνθήκες που μπορούν να αποβούν επικίνδυνες σε όποιον δεν τις έχει ξαναζήσει ή νομίζει πώς τις ξέρει.
Εύχομαι σε όλους καλή σεζόν γεμάτη στιγμές όμορφες, καταδικές μας, χωρίς να βγαίνουμε από τον ηθικό κώδικά μας. Όπως αυτές που μοιράστηκα και έζησα κι εγώ με παλιούς και νέους φίλους στο Δέλτα όπως ο Σάκης, ο Μιχάλης, ο Γιώργος - θαλασσινός, ο Κωστής και τόσοι ακόμη. Τους ευχαριστώ που με δέχτηκαν στο Γκιαούρ Οντά και μου πρόσφεραν από την καρδιά τους μια θέση ανάμεσα τους!